Μαρτυρία γυναίκας που έχει υποστεί βία από τους γονείς της

Η δική μου άλλη ιστορία κακοποίησης, γιατί με τόση κακοποίηση είχα μάθει σε αυτήν!!!! Ο πατέρας μου ο οποίος δούλευε εκτός Αθηνών σε διάφορα μέρη ταξίδια μεταφέροντας φυσικό αέριο, κάθε φορά που ερχόταν η μητέρα μου του μάζευε τις σκανδάλιες μας και εκείνος μας έβαζε με το ένα πόδι να στεκόμαστε και μας έλεγε παπαριές και καλά να μας πει πως να φερόμαστε, και μετά αφού τελείωνε τις μλκιες του έτσι όπως ήμασταν σηκωνόταν και μας χτύπαγε, μια εμένα παντού πρόσωπο σώμα χέρια πόδια, μια υον αδερφό μου . Παρακαλούσα να φάω λιγότερο ξύλο επειδή είμαι κορίτσι σκεφτόμουν!!! Τον αδερφό μου μια φορά τον είχε χτυπήσει με μια αυτοσχέδια βέργα!!! Ήμασταν παιδιά Αλβανών μεταναστών που στο σχολείο τρώγαμε μπόυλινγκ γιατι ήμασταν Αλβανοί και στο σπίτι τρώγαμε ξύλο γιατί ήμασταν άτακτοι!!!! Η μητέρα απούσα όλη μέρα δούλευε εγώ έπρεπε να φροντίσω των μικρότερο αδερφό μου έπρεπε να κάνω φασινα γιατί εκείνη δεν προλαβαίνε . Έπρεπε κατά τα λεγόμενα της να είμαι και άριστη μαθήτρια αλλά και να έχω το σπίτι και το.φαγητο , όλα αυτά 9 χρονων !!! Αποτέλεσμα πολλά ψυχολογικα μια λάθος σχέση βίαιη από τα 19μεχρι 24 . Μετα με διάφορες θεραπείες λιγο η κατάσταση έστρωσε έως και πολύ αλλά τα κουβαλάω μέσα μου και ήθελα να τα μοιραστώ ανώνυμα!!! Τον πατέρα μου δεν τον έχω συγχωρέσει, υπάρχουν φάσεις τις ζωής μου που τον μισώ, του μιλάω πάντα απότομα ενώ προσπαθώ να το ελέγχω δεν ελέγχεται πολύ απλά!!! Ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσε να τύχει σε οικογένεια ο άνθρωπος αυτός πάντα απών!! Ήθελα απλά να τα βγάλω από μέσα μου αλλη μια φορά μπας και ελαφρύνει η ψυχή μου !

Τα λόγια έχουν δύναμη: 50 θετικές φράσεις για να λέμε στα παιδιά μας

Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας επηρεάζει τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο γύρω τους και κυρίως τον εαυτό τους.

Πολλές φορές πάνω στην κούρασή μας, ανοίγουμε το στόμα μας και λέμε πράγματα που δε θα έπρεπε να πούμε. Τα παιδιά όμως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά μεταξύ του τι κάνουν και του τι είναι. Έτσι λοιπόν όταν μέσα στον εκνευρισμό μας αποκαλούμε το παιδί μας «κακομαθημένο», «παλιόπαιδο», «τεμπέλη» ή οτιδήποτε αρνητικό, επειδή έκανε κάτι που δε θα έπρεπε να έχει κάνει, οι λέξεις αυτές γίνονται σπόροι που φυτεύονται μέσα στο μυαλό του. Οι σπόροι τελικά φυτρώνουν και τα αρνητικά αυτά χαρακτηριστικά γίνονται ακόμα μεγαλύτερα.

Σκοπός όμως αυτού του post, δεν είναι να μας γεμίσει με τύψεις για όσα αρνητικά μπορεί να έχουμε πει ως τώρα. Σκοπός είναι να μας δώσει τροφή για σκέψη και να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε πώς μπορούμε να βελτιωθούμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι γονείς.

Πενήντα θετικές φράσεις για να λέμε στα παιδιά μας

Ποιες θετικές φράσεις όμως – αντί για αρνητικές – μπορούμε να «φυτέψουμε», ώστε να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας; Τι μπορούμε να τους λέμε σε τακτική βάση, ώστε να καταλάβουν ότι τα αγαπάμε, ότι σεβόμαστε την προσωπικότητά τους και ότι πιστεύουμε στο μεγαλείο που κρύβουν μέσα τους;

Να κάποιες ιδέες:

1. Μου αρέσει να σε βλέπω να χαμογελάς.
2. Χρειάζομαι τη βοήθειά σου.
3. Πήρες σπουδαία απόφαση.
4. Ευχαριστώ που μου το είπες.
5. Είμαι περήφανη για σένα.
6. Μου αρέσει να περνάμε χρόνο μαζί.
7. Μου αρέσουν οι φίλοι σου.
8. Ποια ήταν η αγαπημένη στιγμή της ημέρας σου;
9. Θες να κάνουμε κάτι οι δυο μας;
10. Ποια είναι η γνώμη σου;
11. Πιστεύω σε σένα.
12. Η δασκάλα σου πιστεύει σε σένα.
13. Μου αρέσει να σε βλέπω να παίζεις.
14. Μου αρέσει να σε βλέπω να αθλείσαι.
15. Θα τα καταφέρεις, το ξέρω.
16. Σου έχω μια έκπληξη!
17. Εσύ πώς το βλέπεις; Εξήγησέ μου τη δική σου πλευρά.
18. Χαίρομαι που σε βλέπω χαρούμενο/η!
19. Δεν τρέχει τίποτα, όλοι κάνουμε λάθη.
20. Έφτιαξα το αγαπημένο σου φαγητό!
21. Έκανες σπουδαία δουλειά. Πρέπει να είσαι περήφανος/η για τον εαυτό σου.
22. Το αξίζεις.
23. Καταπληκτική ιδέα!
24. Σε ευχαριστώ που με βοηθάς.
25. Με κάνεις και γελάω.
26. Δεν παίζεσαι!
27. Σε εμπιστεύομαι.
28. Είσαι σπουδαίος φίλος/φίλη. Οι φίλοι σου είναι τυχεροί που σε έχουν.
29. Μπορείς να μου λες τα πάντα.
30. Θα είμαι πάντα δίπλα σου.
31. Πώς μπορώ να σε βοηθήσω;
32. Μου έλειψες.
33. Για πες μου περισσότερα…
34. Σε όλους μας έχει συμβεί.
35. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους.
36. Η γνώμη σου είναι σημαντική. Να τη λες!
37. Δεν είναι κακό να λες όχι.
38. Η μέρα που γεννήθηκες ήταν μία από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου.
49. Είσαι σπουδαίο παιδί.
40. Τι σου λέει το ένστικτό σου;
41. Τι σου λέει το σώμα σου;
42. Σε ευχαριστώ.
43. Πιστεύω ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο.
44. Σε ακούω. Σε προσέχω.
45. Θες να το συζητήσουμε;
46. Είναι δική σου απόφαση.
47. Συγνώμη. Δεν έπρεπε να αντιδράσω έτσι.
48. Τι μπορώ να κάνω για να γίνω καλύτερη μαμά (ή μπαμπάς) για σένα;
49. Σε αγαπώ.
50. Θα σε αγαπώ ό,τι κι αν γίνει.

Τα λόγια μας έχουν δύναμη. Ας επιλέξουμε προσεκτικά τι λέμε και ας αναπτύξουμε μια υπέροχη σχέση με τα πιο υπέροχα πλάσματα της ζωής μας.

Πηγή: aspaonline

Πως διδάσκουμε το Μοντεσσοριανό υλικό στα παιδιά.

Γράμματα από γυαλοχαρτο
https://www.youtube.com/watch?v=iFvovqbUnHU

Μικρή χρωματιστή σκάλα-μοντεσσοριανο υλικό μαθηματικά

Λεπτή κινητικότητα

Μοντεσσοριανο μομπιλο -munari

Μοντεσσορι κρεβάτι «ανεξάρτητος ύπνος»

Κατάλληλη επιλογή παιχνιδιού

Μέρα παιχνιδιού

Δραστηριότητα Μοντεσσορι: Σερβίρισμα από κανατα σε κανατα

Εκμάθηση τουαλέτας

Μοντεσσόρι Μέθοδος – Όρια και Πειθαρχία – Παρουσίαση Βιβλίου “Όρια και Πειθαρχία”.

Μοντεσσορι δραστηριότητα: Ξεβιδωμα-βιδωμα μπουκαλιών

Προσαρμογή στον παιδικό σταθμό

Αγγελίες εύρεσης babysitter, παιδικών σταθμών και ψυχολόγων με ενσυναίσθηση

Βούλα Γκάντσιου  · 3 Σεπτεμβρίου 2023  · 

Τα παιδιά σας από φέτος θα ξεκινήσουν παιδικό σταθμό και είναι η πρώτη φορά που τα αποχωρίζεστε και σας αποχωρίζονται . Η μετάβαση από το οικείο περιβάλλον και την καθημερινή ρουτίνα τους σε ένα άγνωστο περιβάλλον, δεν είναι εύκολη για τον ψυχοσυναισθηματικό τους κόσμο και εκδηλώνουν ψυχοσωματικά. Τα παιδιά κλαίνε τις πρώτες ημέρες, πονάει η κοιλιά τους , κάνουν εμετό, αρνούνται να παίξουν, ή να φάνε και αρνούνται να μπουν μέσα όσο κι αν το παρουσιάζετε δελεαστικό το περιβάλλον Οι παιδαγωγοί στους παιδικούς σταθμούς σας ενθαρρύνουν να τα αφήσετε και να φύγετε και αυτά “σύντομα θα σταματήσουν το κλάμα και θα περάσουν ωραία ” . Κάθε αλλαγή στην ζωή των παιδιών μας, χρειάζεται προσαρμογή για να έχουν μια χαρούμενη μετάβαση χωρίς δράματα. Το ίδιο ισχύει ακόμα κι αν αφήσετε τα παιδιά σας στο σπίτι με μια άγνωστη babysitter Αν χρειάζεστε να κάνουμε χαρούμενη αυτήν την μετάβαση από την αγκαλιά σας στον παιδικό σταθμό, ή στο νηπιαγωγείο έχω τον τρόπο και μπορείτε να με βρείτε στο τηλέφωνο 6945140660 ή να μου στείλετε μήνυμα εδώ https://www.facebook.com/vivian1616/ . Parent Educator API & AMI Gkansiou Voula / Εκπαιδεύτρια Γονέων Θετικής Διαπαιδαγώγησης API & Μοντεσσοριανής Αγωγής AMI Βούλα Γκάντσιου

Προβολή στατιστικών

Απήχηση δημοσίευσης 1,5 χιλ.

Όλες οι αντιδράσεις:

11

Κατάθλιψη σε παιδιά και εφήβους

Η κατάθλιψη μεταξύ παιδιών και εφήβων είναι συχνή, αλλά συχνά δεν αναγνωρίζεται.

Επηρεάζει το 2% των παιδιών προεφηβικής ηλικίας και το 5 έως 8% των εφήβων. Το κλινικό φάσμα της νόσου μπορεί να κυμαίνεται από απλή θλίψη έως μείζονα καταθλιπτική ή διπολική διαταραχή.

Παράγοντες κινδύνου

• Οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης. Παιδιά των οποίων οι γονείς εμφανίζουν καταθλιπτικά συμπτώματα,  πάσχουν  από διαταραχές διάθεσης ή αδυνατούν να διαχειρισθούν το άγχος,  παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν παρόμοια συμπτώματα ή άλλες ψυχικές διαταραχές.
• Προηγούμενα καταθλιπτικά επεισόδια
• Ανώριμα και δυσλειτουργικά πρότυπα επικοινωνίας συμπεριφοράς των γονέων
• Οικογενειακές συγκρούσεις
• Ανάπτυξη ανασφαλών τύπων δεσμου
• Χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση των γονέων
• Κακοποίηση και παραμέληση
• Συνεχείς αποτυχίες στην κοινωνική και ακαδημαϊκή ζωή του  παιδιού
• Αβεβαιότητα σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό
• Παθολογικές καταστάσεις όπως δυσθυμία, διαταραχές άγχους και χρήση ουσιών
• Απουσία διαπροσωπικών σχέσεων
• Ακαδημαϊκός και κοινωνικός αποκλεισμός του παιδιού
• Φτωχές ακαδημαϊκές επιδόσεις
• Αρνητικές κρίσεις των συμμαθητών
• Χαμηλή αυτοεκτίμηση
• Χαμηλό αίσθημα εαυτού

Η αξιολόγηση  περιλαμβάνει πλήρη ιατρική εκτίμηση και δομημένη κλινική συνέντευξη. Οι κατευθυντήριες γραμμές θεραπείας με βάση τα στοιχεία είναι περιορισμένες. Η ψυχοθεραπεία φαίνεται να είναι χρήσιμη στα περισσότερα παιδιά και εφήβους με ήπια έως μέτρια κατάθλιψη. Επειδή ο κίνδυνος σχολικής αποτυχίας και αυτοκτονικού ιδεασµού είναι αρκετά υψηλός σε καταθλιπτικά παιδιά και εφήβους, συχνά απαιτείται άμεση παραπομπή ή στενή συνεργασία με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Επιδημιολογία

Ο επιπολασμός της μείζονος κατάθλιψης είναι περίπου 1% των παιδιών προσχολικής ηλικίας, 2% των παιδιών σχολικής ηλικίας και 5 έως 8% των εφήβων. Έχει υπολογιστεί ότι περίπου 1 στα 5 παιδιά και έφηβοι που παραπέμπονται σε παιδοψυχιατρικά τμήματα μπορεί να παρουσιάζουν καταθλιπτικά συμπτώματα.

Η αναλογία φύλου είναι ισοδύναμη σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας και αυξάνεται σε αναλογία 2:1 μεταξύ κοριτσιών έναντι αγοριών σε εφήβους.  

Η δυσθυμική διαταραχή εμφανίζεται 0,6 έως 1,7% σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας και 1,6 έως 8%  σε εφήβους. Θεωρείται διαταραχή «πύλης» λόγω της σχετικά πρώιμης ηλικίας έναρξης των συμπτωμάτων και του αυξημένου κινδύνου επακόλουθων συναισθηματικών διαταραχών. 

Κλινική εικόνα

Τα κριτήρια για τη διάγνωση μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής περιγράφονται παρακάτω, στον πίνακα.  Ωστόσο, η κλινική εκδήλωση αυτών των κριτηρίων ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία.

Παιδιά προσχολικής ηλικίας

Τα βρέφη και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν έχουν την ικανότητα να εκφράζουν λεκτικά συναισθήματα θλίψης. Ως εκ τούτου, τα καταθλιπτικά συμπτώματα πρέπει να συνάγονται από εμφανείς συμπεριφορές, όπως απάθεια, απόσυρση από τους φροντιστές, καθυστέρηση ή παλινδρόμηση αναπτυξιακών ορόσημων και αποτυχία ανάπτυξης χωρίς οργανικά αίτια. Λόγω των δυσκολιών διάγνωσης οποιασδήποτε ψυχιατρικής διαταραχής σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα, οι κλινικοί ιατροί πρέπει να βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο αναπτυξιακό ιστορικό, στην αξιολόγηση των αλληλεπιδράσεων γονέα-παιδιού και σε δομημένες συνεντεύξεις από κατάλληλα εκπαιδευμένους επαγγελματίες.

Παιδιά σχολικής ηλικίας

Τα παιδιά σχολικής ηλικίας είναι γνωστικά σε θέση να εσωτερικοποιήσουν τους περιβαλλοντικούς στρεσογόνους παράγοντες (π.χ. οικογενειακές συγκρούσεις, κριτική, αποτυχία επίτευξης ακαδημαϊκών στόχων) και να επιδείξουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και υπερβολική ενοχή. Ωστόσο, μεγάλο μέρος αυτής της εσωτερικής αναστάτωσης εκφράζεται μέσω σωματικών συμπτωμάτων (πονοκέφαλοι, στομαχικοί πόνοι), άγχος (φοβία για το σχολείο, υπερβολικό άγχος αποχωρισμού) και ευερεθιστότητα (οργή και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς). Επειδή αυτά τα παιδιά φοιτούν στο σχολείο, οι εκπαιδευτικοί τους μπορούν να χρησιμεύσουν ως πολύτιμη πηγή πληροφοριών και θα πρέπει να συμπεριληφθούν στη διαδικασία αξιολόγησης εάν είναι δυνατόν. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ορισμένα καταθλιπτικά παιδιά προσπαθούν να αντισταθμίσουν τη χαμηλή αυτοεκτίμησή τους προσπαθώντας να ευχαριστήσουν τους άλλους και να γίνουν αποδεκτά. Επειδή σε αυτήν την προσπάθεια μπορεί να υπερέχουν ακαδημαϊκά και να συμπεριφέρονται καλά, η κατάθλιψή τους μπορεί να περάσει απαρατήρητη και αδιάγνωστη.

Εφηβεία

Οι έφηβοι αντιμετωπίζουν πολλές αναπτυξιακές προκλήσεις καθώς προσπαθούν να διαχωριστούν από τους γονείς τους, να γίνουν αυτόνομοι και να δημιουργήσουν τη δική τους ταυτότητα. Σε αυτή τη διαδικασία εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τις ομότιμες ομάδες τους. Αυτή η περίοδος βιοψυχοκοινωνικής ωρίμανσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τους εφήβους να βιώσουν μεγαλύτερη αίσθηση απελπισίας και απόγνωσης. Παρουσιάζουν επίσης περισσότερο  ανηδονία, υπερυπνία, αλλαγή βάρους και κατάχρηση ουσιών σε σχέση με μικρότερες ηλικίες.

Λόγω της αναπτυξιακής τους πάλης με την αυτονομία των αρχών, οι έφηβοι αποτελούν μια ιδιαίτερη πρόκληση για τους κλινικούς. Η δημιουργία καλής σχέσης είναι απαραίτητη για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης. Το αίσθημα της εμπιστοσύνης είναι βασικό και, εξαρχής, ο κλινικός ιατρός πρέπει να εξηγήσει τους βασικούς κανόνες που διέπουν τη θεραπεία -πότε ένας γονέας ή άλλο τρίτο μέλος θα ενημερωθεί για το τι συζητείται με τον ασθενή.

Παρά τις διαφορές που περιγράφονται παραπάνω, υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ παιδιών σχολικής ηλικίας και εφήβων όσον αφορά τα κλινικά συμπτώματα μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής. Αυτό περιλαμβάνει τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των περισσότερων συμπτωμάτων όπως καταθλιπτική διάθεση, ενοχή, θυμό, ευερεθιστότητα, αυτοκτονικό ιδεασμό, απόπειρες και κακή αυτοεκτίμηση. Στην πραγματικότητα, πολλά από αυτά τα κριτήρια είναι αυτά που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση της κατάθλιψης σε ενήλικες, αποκαλύπτοντας μια προοπτική ζωής από αυτή τη διαταραχή.

Συνθήκες που σχετίζονται με την κατάθλιψη σε παιδιά και εφήβους:

• Λοιμώξεις
• Λοιμώδης μονοπυρήνωση
• Ιογενής μόλυνση ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας
• Νευρολογικές διαταραχές
• Επιληψία
• Διάσειση
• Ενδοκρινικές διαταραχές
• Διαβήτης
• Υπερθυρεοειδισμός
• Υποθυρεοειδισμός
• Νόσος Addison
• Βαρβιτουρικά
• Βενζοδιαζεπίνες
• Κορτικοστεροειδή
• Σιμετιδίνη (Tagamet)
• Αμινοφυλλίνη
• Αντιεπιληπτικά
• Κατάχρηση αλκόολ 
• Κατάχρηση ουσιών
• Ανωμαλία ηλεκτρολυτών
• Αναιμία
• Νόσος Wilson

Διάγνωση

Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι μόνο το ένα τρίτο των γονέων που αντιμετώπιζαν ψυχοκοινωνικές ανησυχίες για τα παιδιά τους σχεδίαζαν να το συζητήσουν με τον παιδίατρό τους. Όταν οι γονείς ξεκίνησαν αυτήν τη συζήτηση, μόνο το 40% των παιδίατρων  ανταποκρίθηκε και το ποσοστό απόκρισης ήταν ακόμη πιο περιορισμένο, όταν το μορφωτικό επίπεδο των γονέων ήταν χαμηλότερο. 

Αυτά το ευρήματα δείχνουν ότι η συντριπτική πλειονότητα των ψυχοκοινωνικών διαταραχών στα παιδιά χάνεται, ενδεχομένως σε μια στιγμή που η κατάλληλη αξιολόγηση και θεραπεία θα μπορούσε να αποτρέψει ή να βελτιώσει τη σημαντική επακόλουθη νοσηρότητα και θνησιμότητα που σχετίζεται με αυτά.

Είναι σημαντικό να εφαρμοστούν μέτρα ελέγχου για τον εντοπισμό παιδιών που έχουν ανάγκη.

Πολλές από τις δομημένες μορφές συνέντευξης, κλίμακες βαθμολόγησης και ερωτηματολόγια που χρησιμοποιούνται κυρίως για έρευνα μπορεί να είναι χρήσιμα στη διάγνωση, έλεγχο, παρακολούθηση και θεραπεία της παιδικής και εφηβικής κατάθλιψης.  Ωστόσο, τα περισσότερα από αυτά απαιτούν ειδικά προγράμματα υπολογιστών και εκπαιδευμένο προσωπικό για την κατάλληλη ανάλυση των δεδομένων, και ως εκ τούτου συχνά δεν είναι πρακτικά για τον ιατρό πρωτοβάθμιας περίθαλψης.

Θεραπεία

τεκμηριωμένη βιβλιογραφία σχετικά με τη θεραπεία της μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής στα παιδιά είναι περιορισμένη και οι περισσότερες από τις διαθέσιμες στρατηγικές θεραπείας βασίζονται στην παρέκταση από δεδομένα που ελήφθησαν σε μελέτες ενηλίκων. Όπως και με τους ενήλικες, η βέλτιστη θεραπεία βασίζεται σε μια διεπιστημονική προσέγγιση, συμπεριλαμβανομένης της ψυχοθεραπείας,  της  φαρμακοθεραπείας και της εκπαίδευσης του ασθενούς και της οικογένειας. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι χρήσιμη ως αρχική θεραπεία για παιδιά και εφήβους με ήπια έως μέτρια κατάθλιψη και ως συμπληρωματική φαρμακευτική αγωγή για παιδιά με σοβαρότερη κατάθλιψη. Περιλαμβάνει μια πληθώρα προσεγγίσεων, συμπεριλαμβανομένων:

• παιγνιοθεραπεία
• ψυχοδυναμική θεραπεία
• υποστηρικτική θεραπεία
• διαπροσωπική θεραπεία
• οικογενειακή θεραπεία
• ομαδική θεραπεία
• Γνωστική – Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία 

Είναι σημαντικό να καθοριστεί το γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο ανάπτυξης του παιδιού για να αποφασιστεί η καταλληλότερη προσέγγιση. Για παράδειγμα, η παιγνιοθεραπεία και η εκπαίδευση των γονέων θα ήταν πιθανώς η πιο κατάλληλη για χρήση σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, ενώ η θεραπεία ψυχοδυναμικής ή γνωστικής συμπεριφοράς θα ήταν καταλληλότερη σε μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους.

“Είναι τόσο δύσκολο να περιγράψω την κατάθλιψη σε κάποιον που δεν την έχει βιώσει, γιατί δεν είναι θλίψη. Ξέρω τη θλίψη. Η θλίψη είναι να κλαις και να αισθάνεται. Αλλά είναι αυτή η ψυχρή απουσία συναισθήματος – αυτό το πραγματικά αδρανές συναίσθημα.”

 J.K. Rowling

Η κατάθλιψη είναι ασθένεια, δεν είναι επιλογή. 

Μετάφραση / Προσαρμογή: @upbility.gr,

Πηγές:

• Hammen, C. & Rudolph, K. D. Childhood mood disorders
• American Academy of Family Physicians,  SUNG Y. SON, M.D
• Kauffman, J. M.  Characteristics of emotional and behavioral disorders of children and youth
• Goodman, S. H. & Brand, S. R. Depression and early adverse experiences
• Kashani, J. H., Holcomb, W. R., & Orvaschel, H. .Depression and depressive symptomatology in preschoolchildren
• Semrud-Clikeman, M., Bennett, L., & Guli, L. Assessment of childhood depression
• Wagner, K. D., & Ambrosini, P. J.  Childhood depression: Pharmacological therapy/treatment  https://upbility.gr/blogs/blog/katathlipsi-se-paidia-efibous

Γιατί η Φινλανδία έχει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο;

Για χρόνια, η Φινλανδία αποτελεί πρότυπο επιτυχημένου εκπαιδευτικού συστήματος, με τους μαθητές της να διαπρέπουν στους διεθνείς διαγωνισμούς.  Μάλιστα, ξεχωρίζει ως μια από τις χώρες που παραδοσιακά φιγουράρουν στις κορυφαίες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης του ΟΟΣΑ με τους καλύτερους 15χρονους μαθητές της υφηλίου. Γι’ αυτό και  πολιτικοί και εκπαιδευτικοί εμπειρογνώμονες από όλο τον κόσμο διενεργούν συνέχεια έρευνες  στη σκανδιναβική χώρα με την ελπίδα  να εντοπίσουν το μυστικό της επιτυχίας της.

Παρά την επιτυχία της, η Φινλανδία δε δείχνει να έχει εφησυχάσει και ψάχνει συνεχώς νέα μοντέλα εκπαίδευσης, προκειμένου να υπάρχει μια συνεχής εξέλιξη και πρόοδος. Οι εκπαιδευτικοί είναι πρόθυμοι να κάνουν ότι είναι απαραίτητο για να πετύχουν τους στόχους τους και είναι ανοιχτοί πάντα σε νέα ριζοσπαστικά προγράμματα.

Σημαντικό ρόλο σε αυτήν την επιτυχία παίζει και το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι απόφοιτοι του καλύτερου 10% των τάξεων τους. Στην Φινλανδία με άλλα λόγια οι καλύτεροι μαθητές δεν γίνονται μόνο γιατροί ή νομικοί αλλά και δάσκαλοι και απολαμβάνουν μεγαλύτερου σεβασμού και εκτίμησης από ότι οι γιατροί ή οι επιχειρηματίες. Επίσης περίπου το 70% των καθηγητών που εργάζονται στα γυμνάσια και τα λύκεια του Ελσίνκι έχουν ήδη λάβει σχετική εκπαίδευση για να μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του ανανεωμένου προγράμματος, ενώ υπάρχουν και οικονομικά οφέλη (υπό μορφή μπόνους ή αυξήσεων στον μισθό) για όσους εκπαιδευτικούς δείχνουν μεγαλύτερη προθυμία να υιοθετήσουν τη νέα προσέγγιση. Παράλληλα τα σχολεία είναι αρκετά μικρά ώστε οι δάσκαλοι να γνωρίζουν κάθε μαθητή. Εάν αποτύχει μια μέθοδος, οι εκπαιδευτικοί συμβουλεύονται τους συναδέλφους να δοκιμάσουν κάτι άλλο.

Ο μετασχηματισμός του εκπαιδευτικού συστήματος των Φινλανδών άρχισε πριν από περίπου 40 χρόνια ως το βασικό σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης της χώρας. Οι εκπαιδευτικοί δεν γνώριζαν ότι το μοντέλο αυτό ήταν τόσο πετυχημένο μέχρι το 2000, όταν παρουσιάστηκαν τα πρώτα αποτελέσματα από το Πρόγραμμα Διεθνούς Αξιολόγησης Φοιτητών (PISA), που έδειξαν ότι νέοι από την Φινλανδία  ήταν οι καλύτεροι στην ανάγνωση στον κόσμο. Τρία χρόνια αργότερα τα αποτελέσματα τους έφεραν στην κορυφή και στα μαθηματικά. Μέχρι το 2009, η Φινλανδία είχε κατακτήσει και άλλες πρωτιές στην στη γλώσσα και τις επιστήμες.

Τι συμβαίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας;

Το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας είναι ομολογουμένως αρκετά διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο στον κόσμο. Δεν υπάρχουν διαγωνίσματα και εξετάσεις, εκτός από μία εξέταση στην τελευταία τάξη του λυκείου.

Δεν υπάρχουν βαθμολογίες, συγκρίσεις ή ανταγωνισμός μεταξύ μαθητών και των σχολείων. Ειδικότερα, το βαθμολογικό σύστημα στη Φινλανδία έχει 10 βαθμούς. Ωστόσο, δεν υπάρχουν βαθμοί στα σχολεία μέχρι την τρίτη δημοτικού. Από την τρίτη δημοτικού μέχρι την πρώτη γυμνασίου, οι βαθμοί είναι προφορικοί και ξεκινούν από το «μπορείς και καλύτερα» μέχρι το «τέλεια». Μόνο οι μαθητές γνωρίζουν τους βαθμούς τους. Οι βαθμοί χρησιμοποιούνται για να παρακινήσουν τα παιδιά να μαθαίνουν καλύτερα.

Σημειώνεται, ότι τα σχολεία της Φινλανδίας, χρηματοδοτούνται από το δημόσιο και η εκπαίδευση είναι δωρεάν για όλους. Οι άνθρωποι των κρατικών υπηρεσιών που “τρέχουν” τα προγράμματα και ασχολούνται με τις χρηματοδοτήσεις, δεν είναι πολιτικοί, αλλά εκπαιδευτικοί και κάθε σχολείο έχει κοινούς στόχους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, τα παιδιά να έχουν την ίδια ποιοτική εκπαίδευση ανεξάρτητα από το αν ζουν σε ένα μικρό χωριό ή σε μία μεγαλούπολη.  Στη Φινλανδία όλοι πηγαίνουν στο κοντινότερο σχολείο, γιατί είναι εξίσου καλά και δεν υπάρχουν «σχολεία ελίτ». Όπου και αν ζει ένα παιδί, έχει πρόσβαση σε ένα καλό σχολείο, με έμπειρους καθηγητές.

Επίσης, οι διαφορές μεταξύ των ασθενέστερων και των πιο δυνατών μαθητών είναι οι μικρότερες στον κόσμο, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Για όλες τις κυβερνήσεις, τόσο τις αριστερές, όσο και τις δεξιές, η ισότητα είναι η πιο σημαντική λέξη στη φινλανδική εκπαίδευση.

Βασικός στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος είναι να προετοιμάσει τα παιδιά για τη ζωή.  Οι Φινλανδοί επένδυσαν στην εκπαίδευση, όχι μόνο σε υλικά και σε χρήμα, αλλά σε φιλοσοφία και στάση ζωής. Πιστεύουν ότι η εκπαίδευση είναι ότι πολυτιμότερο εφόδιο έχουν να δώσουν στη νέα γενιά, θέλουν οι καλύτεροι να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους, όλα τα παιδιά, ανεξαιρέτως ικανοτήτων ή έλλειψης αυτών,  να τελειώσουν την βασική τους εκπαίδευσή στο σχολείο χωρίς να υπάρχει εκπαίδευση διαφορετικών ταχυτήτων.

https://www.vidads.gr/scripts/parsed.iframe?id=_xzxp82i14&

«Κάποιος πρέπει να είναι προετοιμασμένος είτε για τη ζωή, είτε για εξετάσεις. Διαλέγουμε το πρώτο», δήλωσε ο Pasi Sahlberg, πρώην δάσκαλος μαθηματικών που τώρα είναι στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Φινλανδίας Γι’ αυτό ακριβώς δεν υπάρχουν καθόλου εξετάσεις στο φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Στην τάξη, τα παιδιά μπορούν να κάνουν πλάκα, να χαχανίζουν ή να ονειροπολούν. Το σύνθημα των δασκάλων τους είναι «Ας αφήσουμε τα παιδιά να είναι παιδιά». Και πεποίθησή τους, ότι ο καλύτερος τρόπος να μαθαίνουν τα παιδιά είναι μέσα από το παιχνίδι. Ενώ σε πολλές χώρες τα σχολεία μειώνουν τα διαλείμματα, τα παιδιά στη Φινλανδία κάνουν υποχρεωτικά ένα 15λεπτο διάλειμμα σε εξωτερικό χώρο κάθε ώρα.

Το περιβάλλον στην τάξη είναι ζεστό, ασφαλές, υποστηρικτικό προς τον μαθητή και γεμάτο σεβασμό. Κανείς δεν τους ζητά να στοιχίζονται πριν μπουν στην τάξη ή να κάθονται με όρθια την πλάτη. Αν ο καιρός είναι καλός, το μάθημα μπορεί να γίνει και σε εξωτερικό χώρο ή σε ειδικά παγκάκια που είναι τοποθετημένα σε αμφιθεατρικό σχήμα.

Παράλληλα, οι καθηγητές στη Φινλανδία δαπανούν λιγότερες ώρες στο σχολείο κάθε μέρα και ξοδεύουν λιγότερο χρόνο στις τάξεις. Με αυτόν τον τρόπο χρησιμοποιούν τον επιπλέον χρόνο για να δημιουργήσουν προγράμματα σπουδών και να αξιολογήσουν τους μαθητές τους.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι τα παιδιά περνούν πολύ περισσότερο χρόνο παίζοντας έξω, ακόμα και τον χειμώνα.  Ο καθαρός αέρας, η φύση και η τακτική σωματική δραστηριότητα θεωρούνται συστατικά στοιχεία της μάθησης. Σύμφωνα με ένα φινλανδικό ρητό, «Δεν υπάρχει κακός καιρός. Μόνο ακατάλληλα ρούχα».

Η εργασία για το σπίτι είναι ελάχιστη, ενώ η υποχρεωτική εκπαίδευση ξεκινάει από την ηλικία των επτά ετών. “Δεν έχουμε καμία βιασύνη. Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όταν είναι έτοιμα. Γιατί να τα πιέσουμε;”, ανέφερε ο Kari Louhivuori, ένας βετεράνος δάσκαλος που έχει ασχοληθεί με τις αλλαγές του συστήματος στην Φινλανδία.

Και οι πρωτοπορίες δεν σταματούν εδώ. Οι μαθητές εκεί δεν αντιμετωπίζονται σαν ένα «κοπάδι» που οφείλει να στέκεται παθητικά απέναντι από τον δάσκαλο και να ακούει την παράδοση ή να περιμένει πότε θα κληθούν να απαντήσουν σε ερωτήσεις. Αντίθετα, το μάθημα γίνεται σε μια λογική αλληλεπίδρασης, με τους μαθητές να δουλεύουν σε μικρές ομάδες για να λύσουν προβλήματα αλλά και να αναπτύξουν τις επικοινωνιακές δεξιότητές τους.

Είναι σχεδόν ανήκουστο να εμφανιστεί στο σχολείο ένα παιδί πεινασμένο ή άστεγο. Η Φινλανδία παρέχει τρία χρόνια άδεια μητρότητας και επιδοτούμενη ημερήσια φροντίδα για όλα τα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Επιπλέον, χορηγεί στους γονείς περίπου 150 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί, μέχρι το 17έτος της ηλικίας τους.

Επίσης τα σχολεία παρέχουν φαγητό, ιατρική περίθαλψη, συμβουλευτική και υπηρεσία ταξί, αν χρειαστεί. Η υγειονομική περίθαλψη και το φαγητό είναι δωρεάν. Το μενού ανακοινώνεται στην ιστοσελίδα του σχολείου ένα μήνα πριν, ώστε οι μαθητές να μπορούν να βάλουν στην κάρτα τους αυτά που τους αρέσουν και θέλουν να φάνε.

Ένας ακόμα πολύ βασικός στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος είναι να βοηθήσει τους μαθητές που έχουν μαθησιακές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς, σε συνεργασία με παιδαγωγούς ειδικής εκπαίδευσης. Παράλληλα, υπάρχει μια  ειδική «τάξη προετοιμασίας», που έχει σχεδιαστεί για παιδιά που δε γνωρίζουν την φινλανδική γλώσσα, καθώς υπάρχουν αρκετοί μετανάστες σε πολλές πόλεις της Φινλανδίας.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης, ότι πολλές φορές οι δάσκαλοι μπορούν να έχουν τα ίδια παιδιά για πολλά συνεχόμενα χρόνια, καθώς πιστεύεται ότι λειτουργεί καλύτερα ένα σύστημα όπου γνωρίζεις καλά τους μαθητές και δημιουργούνται ισχυρές βάσεις με τα παιδιά. Στην πρώτη τάξη τα παιδιά διδάσκονται γλώσσα, μαθηματικά, φυσική, μουσική, φυσική αγωγή και χειροτεχνίες. Στην τρίτη τάξη ξεκινούν τα αγγλικά και στην πέμπτη βιολογία, γεωγραφία, ιστορία, φυσική και χημεία.

Τον Αύγουστο του 2016, έγινε υποχρεωτικό για κάθε σχολείο της Φινλανδίας να αναζητήσει πιο συνεργατικούς τρόπους διδασκαλίας, επιτρέποντας στους μαθητές να επιλέγουν ένα θέμα που τους αφορά και τους ενδιαφέρει και να βασίζουν τα μαθήματα γύρω από αυτό. Η καινοτόμα χρήση της τεχνολογίας και διαφόρων πηγών εκτός σχολείου, όπως ειδικών σε διάφορα θέματα ή μουσείων, βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της αντίληψης.

https://www.vidads.gr/scripts/parsed.iframe?id=_po0mbu77a&

Ο στόχος αυτής της μεθόδου διδασκαλίας -που ονομάζεται PBL (από το phenomenon-based learning ή project- based learning)- είναι να εξοπλίσει τα παιδιά με τις δεξιότητες που τους είναι απαραίτητες για να ζήσουν τον 21ο αιώνα, εξηγεί η  Kirsti Lonka, καθηγήτρια εκπαιδευτικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Μεταξύ των δεξιοτήτων αυτών η ίδια ξεχωρίζει την κριτική σκέψη ώστε να μπορεί κανείς να διακρίνει τις ψεύτικές ειδήσεις και τον διαδικτυακό εκφοβισμό αλλά και την τεχνική γνώση να εγκαθιστά κανείς προγράμματα προστασίας από ιούς στον υπολογιστή του και να τον συνδέσει με εκτυπωτή.

Θέλετε να μαθαίνετε πρώτοι τα νέα;ΕΓΓΡΑΦΗ

* κάνοντας εγγραφή στο newsletter συμφωνείτε με τους όρους χρήσης της υπηρεσίας Moosend

Ωστόσο, τα σχολεία της Φινλανδίας δεν ήταν πάντα έτσι. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, τα περισσότερα παιδιά έφευγαν από το δημόσιο σχολείο μετά από έξι χρόνια και μόνο οι προνομιούχοι ή οι τυχεροί είχαν πρόσβαση σε μια ποιοτική εκπαίδευση.

Το τοπίο άλλαξε το 1963, όταν το φινλανδικό κοινοβούλιο πήρε την τολμηρή απόφαση να επιλέξει τη δημόσια εκπαίδευση ως την καλύτερη ευκαιρία για οικονομική ανάκαμψη. Μετά από τόσα χρόνια εξακολουθούν να υπάρχουν νέες προκλήσεις και οι Φινλανδοί συνεχίζουν να είναι ανοιχτοί σε νέες αλλαγές που θα φέρουν περαιτέρω βελτιώσεις στο σύστημα. https://tvxs.gr/life-plus/paideia/giati-i-finlandia-exei-kalytero-ekpaideytiko-systima-ston-kosmo/

How did your trauma occur?

How does your trauma manifest?First nameAgeChoose an option18 – 2425 – 2930 – 3940 – 4950+

Did you experience any of the following when you were a kid?

Get beaten by parents/relatives/other or any other kind of Physical Abuse (i.e burnt, choked, etc.)

Parents Divorce

Witnessed abuse (any kind of abuse) or arguments

Often without food and/or clean water

Not provided clean clothes

Leaving in an unsafe home or environment

Feeling of abandonment and having nobody to turn to

You were blamed for issues by your parents or others

Someone stopped you from going to school or college

Loss of a parent or someone important

You were told what to wear, what to say, what to think

You were left without money or essentials because someone else was controlling you

Violations of your rights or wishes

You were accused of flirting, having affairs or other things you should be free to do/have

Feeling guilty for being yourself

You were controlled and/or isolated from friends or family because someone was jealous or made unreasonable demands for your attention

Threats from your parents or others

Harassment in any way

Stalking

Any kind of Sexual Abuse (i.e. unwanted sexual demands, sex without condom, pressure to have sex, not respecting your will, rape, etc.)

Parents kept underestimating you, swearing at you, etc.

You often felt fearful, sad, alone without someone to hear your needs

Adult responsibilities as a child

Traumatic event (i.e war, violence, etc.)

Poverty, or Financial hardship

Major changes or Separation (i.e. moved to another city and changed school)

Other

Do you agree with this statemet: “I say “sorry” a lot, even when I don’t need to.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I avoid conflict due to fear.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I like being independent and rarely ask for help.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I dwell on small mistakes.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I act out when I experience strong feelings.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I find it hard to build and keep healthy relationships.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I often swing between oversharing and hiding my feelings.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I shut down when people criticize me.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I tend to over explain myself and my choices.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

How do you think trauma affects your life?

Holds me back

Ends relationships

Triggers negative feelings

Makes me doubt myself

Stops me from being happy

Causes trust issues

Affects my well-being

Ruins friendships

Gets in the way of success

Other

What would you improve the most if you healed your traumas?

Emotional state

Relationships

Career and Finance

Social life

Sexual life

Other

I am hoping this journey will help me improve my…

Self-confidence

Self-worth

Self-awareness

Self-acceptance

Self-care

Other

Healing trauma means that I…

Accept the past

Find peace

Believe in myself

Feel fulfilled

Build relationships

Have an active social life

Put my needs first

Other

Is the 1-to-1 approach (online sessions) what you are looking for?

Yes

No

I don’t know yetEmail

I am happy to receive guidance, meditations, workbooks, or any other offers through email communication.

How did your trauma occur?

How does your trauma manifest?First nameAgeChoose an option18 – 2425 – 2930 – 3940 – 4950+

Did you experience any of the following when you were a kid?

Get beaten by parents/relatives/other or any other kind of Physical Abuse (i.e burnt, choked, etc.)

Parents Divorce

Witnessed abuse (any kind of abuse) or arguments

Often without food and/or clean water

Not provided clean clothes

Leaving in an unsafe home or environment

Feeling of abandonment and having nobody to turn to

You were blamed for issues by your parents or others

Someone stopped you from going to school or college

Loss of a parent or someone important

You were told what to wear, what to say, what to think

You were left without money or essentials because someone else was controlling you

Violations of your rights or wishes

You were accused of flirting, having affairs or other things you should be free to do/have

Feeling guilty for being yourself

You were controlled and/or isolated from friends or family because someone was jealous or made unreasonable demands for your attention

Threats from your parents or others

Harassment in any way

Stalking

Any kind of Sexual Abuse (i.e. unwanted sexual demands, sex without condom, pressure to have sex, not respecting your will, rape, etc.)

Parents kept underestimating you, swearing at you, etc.

You often felt fearful, sad, alone without someone to hear your needs

Adult responsibilities as a child

Traumatic event (i.e war, violence, etc.)

Poverty, or Financial hardship

Major changes or Separation (i.e. moved to another city and changed school)

Other

Do you agree with this statemet: “I say “sorry” a lot, even when I don’t need to.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I avoid conflict due to fear.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I like being independent and rarely ask for help.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I dwell on small mistakes.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I act out when I experience strong feelings.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I find it hard to build and keep healthy relationships.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I often swing between oversharing and hiding my feelings.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I shut down when people criticize me.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

Do you agree with this statemet: “I tend to over explain myself and my choices.”

Strongly disagree

Somehow disagree

Somehow agree

Strongly agree

How do you think trauma affects your life?

Holds me back

Ends relationships

Triggers negative feelings

Makes me doubt myself

Stops me from being happy

Causes trust issues

Affects my well-being

Ruins friendships

Gets in the way of success

Other

What would you improve the most if you healed your traumas?

Emotional state

Relationships

Career and Finance

Social life

Sexual life

Other

I am hoping this journey will help me improve my…

Self-confidence

Self-worth

Self-awareness

Self-acceptance

Self-care

Other

Healing trauma means that I…

Accept the past

Find peace

Believe in myself

Feel fulfilled

Build relationships

Have an active social life

Put my needs first

Other

Is the 1-to-1 approach (online sessions) what you are looking for?

Yes

No

I don’t know yetEmail

I am happy to receive guidance, meditations, workbooks, or any other offers through email communication.

https://www.thepsyangles.co.uk/trauma-test https://www.thepsyangles.co.uk/trauma-test

Κραυγή για προσοχή

Ένα νήπιο που ενεργεί δεν είναι ντροπή, ούτε είναι συμπεριφορά που χρειάζεται τιμωρία. Είναι μια κραυγή για προσοχή, μια κραυγή για ύπνο ή μια έκκληση για δράση για πιο σταθερά, πιο συνεπή όρια. Είναι το push-pull του μικρού σας που δοκιμάζει την ανεξαρτησία του. Έχει τη συντριπτική παρόρμηση να βγει εκτός ορίων, ενώ επίσης χρειάζεται απεγνωσμένα να ξέρει ότι είναι ασφαλώς χαλαρωμένος…

Montessori – 20 παιδαγωγικοί τρόποι να απασχολήσετε ένα μικρό παιδί

ΚΑΤΙ ΠΑΙΖΕΙΚΑΤΙ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΤΣΕ ΜΕΣΑ

THE MAMAGERS TEAM09 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 2017

Εύκολα, οικονομικά και παιδαγωγικά!
Η διάσημη Ιταλίδα παιδαγωγός Maria Montessori συνιστούσε να παίζουμε με τα παιδιά ηλικίας 2-5 ετών παιχνίδια, τα οποία μπορούσαν να βοηθήσουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, χωρίς τη χρήση ειδικά σχεδιασμένων αντικειμένων. Αυτά τα παιχνίδια περιελάμβαναν αντικείμενα που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε στα σπίτια μας, όπως βαζάκια και τα καπάκια τους, μανταλάκια και μερικά μικρά παιχνίδια. Εννοείται, βέβαια, ότι πρέπει να’μαστε πολύ προσεκτικοί ώστε το παιδί να μην τραυματιστεί με κάποιο απ’αυτά τα αντικείμενα.

Υπάρχουν λοιπόν 20 διαφορετικοί τρόποι για να κρατήσουμε απασχολημένο το παιδί μας ένα κρύο απόγευμα. Πολλοί από αυτούς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά μας να γνωρίσουν τον κόσμο γύρω τους.

1. Παίρνουμε μερικά μπουκάλια, βαζάκια ή ό,τι άδεια δοχεία μπορούμε να βρούμε. Αφαιρούμε τα καπάκια και βοηθάμε το παιδί να διαλέξει το σωστό καπάκι για το κάθε δοχείο και να το ξαναβιδώσει.

2. Παίρνουμε ένα σφουγγάρι και λίγο υγρό πιάτων και δείχνουμε προσεκτικά στο παιδί πώς πλένουμε τα βρώμικα πιάτα. Μετά, το αφήνουμε να κάνει και αυτό μια προσπάθεια (αφού βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχουν αιχμηρά ή επικίνδυνα αντικείμενα στο νεροχύτη).

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

3. Ρίχνουμε λίγο ρύζι ή λίγη βρώμη στο τραπέζι, δίνουμε ένα σκουπάκι στο παιδί και του δείχνουμε πώς να τα σκουπίσει.

4. Βρίσκουμε μερικά ρετάλια από διάφορα υφάσματα, όπως μάλλινα, μεταξωτά και βαμβακερά. Αφήνουμε το παιδί να τα αγγίξει και το βοηθάμε να περιγράψει πώς τα αισθάνεται: μαλακά, αγκαθωτά, λεία και απαλά κ.τ.λ. Μπορούμε επίσης να του πούμε να βάλει τα ρετάλια σε διαφορετικές ομάδες και μετά να το ρωτήσουμε για ποιο λόγο τα έβαλε στις συγκεκριμένες ομάδες.

5. Σ’ένα μεγάλο μπολ με νερό βάζουμε μικρά αντικείμενα όπως κουμπιά ή μικρές μπαλίτσες και βοηθάμε το παιδί να τα βγάλει απ’το νερό μ’ένα κουτάλι.

6. Παίρνουμε μία σακούλα και βάζουμε μέσα 8-10 αντικείμενα που γνωρίζει το παιδί (παιχνίδια, ένα μολύβι, μια κηρομπογιά, μία χτένα, μία κορδέλα, κ.τ.λ.). Στη συνέχεια ζητάμε απ’το παιδί να βγάζει ένα-ένα τα αντικείμενα απ’τη σακούλα με κλειστά τα μάτια και να τ’αναγνωρίζει. Μπορούμε να το κάνουμε και πιο πολύπλοκο. Να τοποθετήσουμε στη σακούλα αντικείμενα που να ξεκινάνε όλα απ’το ίδιο γράμμα της αλφαβήτας και να βάλουμε το παιδί να εξασκηθεί προφέροντας αυτό το συγκεκριμένο γράμμα όταν θ’αναγνωρίζει το κάθε αντικείμενο.

7. Παίρνουμε δύο μπολ, ένα σφουγγάρι και ένα ποτιστήρι. Αδειάζουμε λίγο νερό στο ένα μπολ και βάζουμε το παιδί να μεταφέρει αυτό το νερό στο άλλο μπολ με το σφουγγάρι.

8. Παίρνουμε λίγους βόλους ή χρωματιστές χάντρες και μερικά κουτιά. Στο ένα κουτί ανακατεύουμε τους βόλους/τις χάντρες και βάζουμε το παιδί να τα οργανώσει βάζοντάς τους σ’άλλα κουτιά ανάλογα με το χρώμα ή το σχήμα τους. Μπορούμε να κάνουμε το παιχνίδι λίγο πιο πολύπλοκο βάζοντας περισσότερα κριτήρια για την οργάνωση των αντικειμένων στα διαφορετικά κουτιά.

9. Δίνουμε στο παιδί χαρτιά και το αφήνουμε να τα διπλώσει, να τα τσαλακώσει ή να τα σκίσει. Αυτό θα το βοηθήσει να βελτιώσει την επιδεξιότητα στα χέρια του και θα κινητοποιήσει το μυαλό και τη φαντασία του.

10. Σε μία τσάντα βάζουμε μερικά φασόλια. Κάπου μέσα στην τσάντα κρύβουμε ένα μικρό παιχνιδάκι και παροτρύνουμε το παιδί να ψάξει για να το βρει.

11. Σ’ένα καθαρό τραπέζι ρίχνουμε αλεύρι και αφήνουμε το παιδί να ζωγραφίσει πάνω στο αλεύρι με τα χέρια του ή μ’ένα πινέλο.

12. Για πιο μικρά παιδάκια: παίρνουμε ένα κουτί χωρίς καπάκι και γύρω γύρω βάζουμε μανταλάκια. Δείχνουμε στο παιδί πώς βγαίνουν τα μανταλάκια και το αφήνουμε να βγάλει τα υπόλοιπα. Πρέπει όμως να προσέξουμε να μην τσιμπήσει τα δάχτυλά του με τα μανταλάκια.

13. Δίνουμε στο παιδί ένα μαγνήτη και διάφορα μεταλλικά και μη μεταλλικά αντικείμενα και το αφήνουμε να καταλάβει ποια αντικείμενα κολλάνε στο μαγνήτη και ποια όχι.

14. Δίνουμε στο παιδί ένα πλαστικό ποτήρι ή ένα πλαστικό μπολ με νερό και έναν αυγοδάρτη. Ρίχνουμε ελάχιστο σαπούνι ή υγρό πιάτων στο νερό και αφήνουμε το παιδί να παίξει δημιουργώντας σαπουνάδα.

15. Παίρνουμε μερικές κατσαρόλες και μερικά τηγάνια με τα καπάκια τους και αφήνουμε το παιδί να ταιριάξει τα καπάκια με το σωστό σκεύος. Το παιδί μπορεί επίσης να απασχοληθεί βάζοντας τα μικρότερα σκεύη μέσα στα μεγαλύτερα.

16. Μπορούμε να αφήσουμε το παιδί να βγάλει ορισμένα αντικείμενα από το πλυντήριο πιάτων. Δεν πρέπει όμως να το αφήσουμε να πλησιάσει αιχμηρά αντικείμενα.

17. Παίρνουμε ένα πλαστικό μπολ και το γεμίζουμε με νερό. Παίρνουμε μερικά μικρά αντικείμενα όπως βελανίδια, βίδες, χάντρες, μπάλες, κ.τ.λ. και αφήνουμε το παιδί να τα ρίξει στο νερό και να παρατηρήσει ποια επιπλέουν και ποια βουλιάζουν. Μπορούμε επίσης να του ζητήσουμε να αναγνωρίσει ποια αντικείμενα είναι βαριά και ποια ελαφριά.

18. Παίρνουμε μερικά παλιά περιοδικά και εφημερίδες και αφήνουμε το παιδί να τα σκίσει σε κομμάτια ή σε λωρίδες. Αυτό θα βοηθήσει το παιδί να χρησιμοποιήσει τα χέρια του και να καταλάβει ότι οι διαφορετικές κινήσεις οδηγούν και σε διαφορετικά αποτελέσματα. Όταν θα έχει αρκετά μικρά κομμάτια, μπορούμε να το βοηθήσουμε να τα πετάξει όλα μαζί στον αέρα.

19. Η πλαστελίνη έχει πάντα πλάκα. Όμως για ένα μικρότερο παιδί μπορεί να’ναι πιο ενδιαφέρον να την πιέζει στα χέρια του παρά να κάνει διάφορα σχέδια μ’αυτή. Μπορούμε, επίσης, μέσα σε μία μπάλα από πλαστελίνη να κρύψουμε μικρά αντικείμενα και να ζητήσουμε απ’το παιδί να τα βγάλει απ’την πλαστελίνη.

20. Ένα παιδί μπορεί να διασκεδάσει για ώρες παίζοντας με τα κουμπιά, τα φερμουάρ και τις αυτοκόλλητες ταινίες velcro στα ρούχα. Άρα μια καλή ιδέα είναι να δώσουμε στο παιδί μερικά παλιά ρούχα και να το αφήσουμε να τα ψαχουλέψει.

familyinaction.gr https://www.themamagers.gr/kati-paizei/katse-mesa/montessori-20-pedagogiki-tropi-na-apascholisete-ena-mikro-pedi/?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR1QuvnQHpMg4i5dOdZRuUx-A4EmscEGVlfGn6ZvVK9V_miW7N0o_pos0AI#Echobox=1692172126

Mary Ainsworth , τη συνιδρυτή του Attachment Theory,

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ AINSWORTHΟ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ – MARY AINSWORTH

Σχετικά με την κλινική AinsworthΗ κλινική προσκόλλησης, που ονομάστηκε από τη Mary Ainsworth , τη συνιδρυτή του Attachment Theory, παρέχει αξιολόγηση, σχεδιασμό παρέμβασης και παρέμβαση-συμβουλευτική για παιδιά από τη γέννηση έως την εφηβεία που έχουν αντιμετωπίσει σημαντικές προκλήσεις ή διαταραχές στις σχέσεις τους ή/και στους δεσμούς προσκόλλησης με τους γονείς ή άλλους φροντιστές τους. Μεταξύ των παιδιών που επωφελούνται από αυτές τις υπηρεσίες είναι εκείνα που βρίσκονται σε ανάδοχη φροντίδα ή υιοθεσία, εκείνα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τις ρυθμίσεις επιμέλειας/επισκέψεων και εκείνα των οποίων οι οικογένειες έχουν βιώσει ένα τραυματικό γεγονός.Πενήντα χρόνια έρευνας διεθνώς έχουν δείξει ότι τα προβλήματα φροντίδας της προσκόλλησης είναι από τους καλύτερους πρώιμους προγνωστικούς παράγοντες για τις τρέχουσες και μελλοντικές συναισθηματικές, συμπεριφορικές, σχέσεις, εκπαιδευτικές και νομικές δυσκολίες. Οι πρώιμες παρεμβάσεις που βασίζονται στην προσεκτική αξιολόγηση των προβλημάτων φροντίδας της προσκόλλησης, συμπεριλαμβανομένων των Διαταραχών Αντιδραστικής Προσκόλλησης, είναι γνωστό ότι μειώνουν την πιθανότητα και τη σοβαρότητα αυτών των προβλημάτων. Μειώνουν επίσης σημαντικά το μακροπρόθεσμο κόστος υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και νομικής περίθαλψης για μια οικογένεια και την κοινότητά της. [Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι αξιολογήσεις και οι παρεμβάσεις που περιγράφονται σε αυτό το έγγραφο βασίζονται σε ακαδημαϊκή, βασική και κλινική έρευνα για παιδιά και οικογένειες και δεν σχετίζονται με οποιονδήποτε τρόπο με θεραπείες «Holding».]Τα εξειδικευμένα πρωτόκολλα αξιολόγησης και θεραπείας που χρησιμοποιούνται για οικογένειες με ανησυχίες φροντίδας προσκόλλησης απαιτούν εκτενή εκπαίδευση και πιστοποίηση και είναι διαθέσιμα για τις κοινότητες της Βιρτζίνια μόνο μέσω του The Attachment Clinic. Η κλινική λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του Robert Marvin , Ph.D., αναπτυξιακού, κλινικού και παιδιατρικού ψυχολόγου με πάνω από 40 χρόνια εμπειρίας στην έρευνα, την κλινική εργασία και τη συμβουλευτική στην αλληλεπίδραση γονέα-βρέφους, γονέα-παιδιού και οικογένειας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ AINSWORTH
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ – MARY AINSWORTH
 Κύκλος Ασφαλείας

Το Circle of Security® είναι ένα καινοτόμο πρόγραμμα παρέμβασης που έχει σχεδιαστεί για να βελτιώσει την αναπτυξιακή οδό των παιδιών και των γονιών τους. 
Ο Robert Marvin, στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στο Charlottesville, και οι Glen Cooper, Kent Hoffman και Bert Powell από το Ινστιτούτο Marycliff στο Spokane της Ουάσιγκτον ήταν οι εμπνευστές αυτού του μοναδικού, βασισμένου σε στοιχεία προγράμματος.
Το Circle of Security® ξεκίνησε ως μια «φιλική προς το χρήστη» περιγραφή της Θεωρίας Συνημμένων. 
Στη συνέχεια ενσωμάτωσε πάνω από πενήντα χρόνια έρευνας για την πρώιμη ανάπτυξη του παιδιού σε μια παρέμβαση βασισμένη σε βίντεο που ενισχύει τις ικανότητες των γονέων να παρατηρούν και να βελτιώνουν τις δεξιότητές τους φροντίδας. 
Η θεωρία προσκόλλησης, μέσω του Circle of Security®, προσφέρει σαφείς, εξατομικευμένες οδούς για την παροχή μιας ασφαλούς σχέσης μεταξύ γονέα και παιδιού.
Κάθε παιδί έρχεται στον κόσμο αναζητώντας μια ασφαλή σχέση με τους φροντιστές του. 
Το πρόγραμμα Circle of Security® συμβάλλει στην προώθηση αυτής της ασφάλειας.
Ένας ασφαλής δεσμός μεταξύ του παιδιού και του φροντιστή είναι κρίσιμος για την τρέχουσα και μελλοντική ευημερία του παιδιού. 
Πανεπιστημιακή έρευνα έδειξε ότι τα ασφαλή παιδιά έχουν αυξημένη ενσυναίσθηση, μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση, καλύτερες σχέσεις με γονείς και συνομηλίκους, μπαίνουν στο σχολείο πιο έτοιμα να μάθουν και είναι σε θέση να χειριστούν τα συναισθήματά τους καλύτερα από τους λιγότερο ασφαλείς συνομηλίκους τους. 
Καθώς μεγαλώνουν, τα ασφαλή παιδιά γίνονται λιγότερο πιθανό να ζουν σε συνθήκες φτώχειας, να έχουν νομικά προβλήματα ή να βιώνουν χρόνιες συναισθηματικές δυσκολίες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ AINSWORTHΟ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ – MARY AINSWORTH

Mary D. AinsworthΗ Mary D. Salter Ainsworth ήταν μια από τις εξέχουσες αναπτυξιακές ψυχολόγους του 20ου αιώνα. Η συνεισφορά της στην επιστημονική μελέτη της προσκόλλησης οδήγησε σε ρηξικέλευθες αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε τον δεσμό μεταξύ ενός βρέφους και των φροντιστών του.«Η Mary Ainsworth ξεχωρίζει ως μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του εικοστού αιώνα στη μελέτη των σχέσεων μεταξύ των μικρών παιδιών και των φροντιστών τους. Το έργο της σχετικά με τη φύση και την ανάπτυξη της ανθρώπινης ασφάλειας, οι εξαίσιες νατουραλιστικές παρατηρήσεις της προσκόλλησης – οι αλληλεπιδράσεις φροντίδας, οι εννοιολογικές αναλύσεις της προσκόλλησης, η εξερεύνηση και η αυτοδυναμία και η συμβολή της στη μεθοδολογία της αξιολόγησης των βρεφών αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους της σύγχρονης θεωρίας προσκόλλησης και έρευνα. Τα μοτίβα προσκόλλησης που εντόπισε έχουν αποδειχθεί ισχυρά στην έρευνα σε διαφορετικούς πολιτισμούς και σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής. Η συμβολή της στην αναπτυξιακή ψυχολογία, την αναπτυξιακή ψυχοπαθολογία και τελικά στην κλινική ψυχολογία, καθώς και η διδασκαλία, η συναδελφικότητα και η χάρη της, αποτελούν την ασφαλή βάση από την οποία μπορούν να εξερευνήσουν οι μελλοντικές γενιές μαθητών». (Αναφορά για τη Mary D. Ainsworth, με την ευκαιρία της παραλαβής του The Gold Medal Award for Life Achievement in the Science of Psychology, American Psychological Foundation, 1998).Η καθηγήτρια Ainsworth γεννήθηκε στο Glendale του Οχάιο το 1913, κόρη του Charles και της Mary Salter. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής της ηλικίας στο Τορόντο του Καναδά. Κέρδισε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο το 1935, το μεταπτυχιακό της το 1936 και το διδακτορικό της στην αναπτυξιακή ψυχολογία το 1939. Στη συνέχεια κατείχε θέση ως λέκτορας στο Τμήμα Ψυχολογίας μέχρι το 1942, όταν διορίστηκε στο Καναδικό Γυναικείο Στρατιωτικό Σώμα , λαμβάνοντας το βαθμό του Ταγματάρχη. Επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο ως Επίκουρη Καθηγήτρια το 1946, όπου έγραψε ένα επιδραστικό βιβλίο συνεργασίας με τον Klopfer σχετικά με το τεστ Rorschach.Το 1950, η Mary Salter παντρεύτηκε τον Leonard Ainsworth, βετεράνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μεταπτυχιακό φοιτητή στην ψυχολογία, και μετακόμισε στο Λονδίνο της Αγγλίας. Εκεί ξεκίνησε μια δια βίου συνεργασία με τον John Bowlby, έναν παιδοψυχίατρο που ερευνούσε τις καταστροφικές συνέπειες που είχε ο παρατεταμένος χωρισμός από τη μητέρα στην πρώιμη παιδική ηλικία στα μικρά παιδιά σε νοσοκομεία και ιδρύματα. Από το Λονδίνο μετακόμισε στην Καμπάλα της Ουγκάντα ​​όπου διεξήγαγε μια από τις πρώτες διαχρονικές, επιστημονικές μελέτες για την αλληλεπίδραση μητέρας-βρέφους τον πρώτο χρόνο της ζωής.Το 1955, η καθηγήτρια Ainsworth μετακόμισε στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ όπου διεξήγαγε κλινική εργασία και εντάχθηκε στη σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Διορίστηκε Αναπληρώτρια Καθηγήτρια το 1958 και Τακτική Καθηγήτρια το 1963. Το 1962, ξεκίνησε τη διάσημη μελέτη της στη Βαλτιμόρη για την προσκόλληση βρεφών-φροντιστών. Αυτή η μελέτη οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι γονείς, οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι, οι παιδίατροι, οι εκπαιδευτικοί και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σε όλο τον κόσμο σκέφτονται για την ανατροφή των παιδιών σε βρέφη και πολύ μικρά παιδιά.Το 1974, η Mary Ainsworth μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, αρχικά ως Επισκέπτρια Καθηγήτρια και στη συνέχεια ως Καθηγήτρια Κοινοπολιτείας από το 1975-1984. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνέχισε να διδάσκει αναπτυξιακή ψυχολογία, επιβλέποντας την έρευνα πολλών μεταπτυχιακών φοιτητών και δημοσιεύοντας τα αποτελέσματα της δικής της έρευνας. Διαδραμάτισε επίσης βασικό ρόλο στην ανάπτυξη του προγράμματος εκπαίδευσης κλινικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Συνταξιοδοτήθηκε ως Ομότιμη Καθηγήτρια το 1984 και μετά παρέμεινε επαγγελματικά ενεργή μέχρι το 1992.Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η καθηγήτρια Ainsworth τιμήθηκε από πολλούς αναγνωρισμένους οργανισμούς. Ήταν συγγραφέας αναρίθμητων εκδόσεων, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου Child Care and the Growth of Love , που γράφτηκε με τον John Bowlby, το οποίο κυκλοφόρησε τη δεύτερη δημοσίευσή του το 1965.

βιβλιογραφικές αναφορέςBOWLBY, J. & AINSWORTH, MDS (1965) Child Care and Growth of Love (2nd edn). Λονδίνο: Πιγκουίνος.Mary Ainsworth: Attachment and the Growth of Love – Το απόσπασμα DVD είναι μέρος της σειράς Giants of Psychology που παράγεται από την Davidson Films .Φωτογραφία από τον Irv Gottesman (περίπου 1990)

https://theattachmentclinic.org/AboutUs/about_mary_ainsworth.html