Η τέχνη της επικοινωνίας στην εργασία

 

Οι κανόνες στην εργασία σήμερα έχουν αλλάξει. Όλοι κρινόμαστε με νέα κριτήρια. Δε φτάνει μόνο η εκπαίδευση και η εμπειρία, αλλά και ο τρόπος που χειριζόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους. Ο ψυχολόγος Daniel Goleman, που έγραψε το βιβλίο «Η συναισθηματική νοημοσύνη» άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την προσωπική και επαγγελματική επιτυχία. Μετά από έρευνα σε 500 οργανισμούς στην Αμερική, αποκάλυψε τις δεξιότητες εκείνες που ξεχωρίζουν τους «αστέρες» σε κάθε τομέα. Για τη διάκριση σε όλους τους τομείς, ο πιο σημαντικός παράγοντας δεν είναι ο Δείκτης Νοημοσύνης – ΙQ, αλλά ο δείκτης ΕQ, δηλαδή η συναισθηματική νοημοσύνη.

Με τον όρο «συναισθηματική νοημοσύνη» αναφερόμαστε στην ικανότητα να αναγνωρίζουμε τα δικά μας συναισθήματα και των άλλων, να δημιουργούμε κίνητρα για τον εαυτό μας και να χειριζόμαστε σωστά τόσο τα συναισθήματα όσο και τις σχέσεις μας. Η συναισθηματική νοημοσύνη στην εργασία περιλαμβάνει τις εξής 5 βασικές συναισθηματικές και κοινωνικές ικανότητες:

ΑΥΤΟΕΠΙΓΝΩΣΗ: Να γνωρίζουμε τι αισθανόμαστε κάθε στιγμή και να το χρησιμοποιούμε για τη λήψη αποφάσεων, να κάνουμε μια ρεαλιστική αξιολόγηση των ικανοτήτων μας και να έχουμε ένα καλά τεκμεριωμένο αίσθημα αυτοπεποίθησης.

ΑΥΤΟΡΡΥΘΜΙΣΗ: Να χειριζόμαστε τα συναισθήματά μας με τέτοιο τρόπο, ώστε μάλλον να διευκολύνουν παρά να παρεμβαίνουν και να εμποδίζουν την εκάστοτε εργασία. Να είμαστε ευσυνείδητοι και να θυσιάζουμε το προσωπικό όφελος για την εκπλήρωση των στόχων, να συνερχόμαστε εύκολα από δυσάρεστες συναισθηματικές καταστάσεις.

ΚΙΝΗΤΡΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ: Να βάζουμε στόχους, να προσπαθούμε να βελτιωθούμε και να επιμένουμε, παρά τις αποτυχίες και τις ματαιώσεις.

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ: Να καταλαβαίνουμε τι αισθάνονται οι άνθρωποι, να μπορούμε να μπούμε στη θέση τους.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ: Να χειριζόμαστε καλά τα συναισθήματά μας στις σχέσεις μας, να διαβάζουμε τις κοινωνικές καταστάσεις και να χρησιμοποιούμε αυτές τις ικανότητες για να πείσουμε, να διαπραγματευτούμε, να επιλύσουμε διαφωνίες στη συνεργασία και στην ομάδα.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν ανεπτυγμένη τη συναισθηματική νοημοσύνη, αλλά οι περισσότεροι πρέπει να την καλλιεργήσουν, να βρουν χρόνο μακριά από τη δουλειά τους, ώστε να δουλέψουν με τον εαυτό τους. Γιατί στον επαγγελματικό κόσμο σήμερα, για να πετύχει κανείς, χρειάζεται συναισθηματική νοημοσύνη και όλοι διαθέτουμε το δυναμικό για να τη βελτιώσουμε. Η συναισθηματική νοημοσύνη, λοιπόν, είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας και στον τομέα της επικοινωνίας.

Στον εργασιακό χώρο, η αποτελεσματική επικοινωνία αφορά δύο σκέλη: 1. Τους συνεργάτες μας. 2. Τους πελάτες μας. Και στις δύο περιπτώσεις, οι όροι της επιτυχίας είναι οι ίδιοι. Αρκεί να τους γνωρίζουμε και να θέλουμε να δουλέψουμε για να πετύχουμε το στόχο μας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι πως ό,τι κάνει ο άνθρωπος είναι μια προσπάθεια για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Αν καταφέρουμε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας μέσω της συνεργασίας παρά μέσω του εγωισμού ή του ανταγωνισμού, έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα για να έχουμε επιτυχημένες σχέσεις.

Ποιοι είναι οι όροι για μια αποτελεσματική επικοινωνία:

1. Θα ακούω με προσοχή και αποδοχή αυτό που λέει ο άλλος, χωρίς να κρίνω τίποτα.
2. Έχω δικαίωμα να πω ευθέως, αν η συμπεριφορά ή ο τρόπος του άλλου με επηρεάζει αρνητικά ή με προσβάλλει, λαμβάνοντας όμως σοβαρά υπ’ όψιν τη συμμετοχή μου στο πρόβλημα του άλλου.
3. Σέβομαι το δικαίωμα του άλλου να ικανοποιήσει τις ανάγκες του, όπως θέλω να ικανοποιήσω και εγώ τις δικές μου.
4. Λαμβάνω απόλυτα την ευθύνη μου στην περίπτωση που η συμπεριφορά μου ή η διαχείρηση κάποιου θέματος δημιούργησε πρόβλημα στον άλλο. Φροντίζω να διορθώσω το λάθος μου με τον καλύτερο τρόπο ή να επωμιστώ τις συνέπειές του, αν είναι δικής μου υπαιτιότητας.
5. Είναι τεράστια η δύναμη της ευγένειας και του ενδιαφέροντος σε όλες τις σχέσεις. Η «ανάλαφρη», «μπλαζέ» αντιμετώπιση ενός ανθρώπου που αισθανόμαστε ότι έχει πρόβλημα με τη συμπεριφορά ή τις υπηρεσίες μας είναι καταστροφική.
6. Η έκφραση ειλικρινούς μεταμέλειας για ό,τι δημιούργησε πρόβλημα σε οποιαδήποτε σχέση είναι μεγάλης σημασίας. ‘Εχοντας, λοιπόν, αναλύσει τους όρους για την αποτελεσματική επικοινωνία θα δούμε στην πράξη πώς εφαρμόζεται.

 

Α) ΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ. Επειδή η σχέση των εργαζομένων με τον πελάτη επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη σχέση της εταιρίας με τον πελάτη, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στους χειρισμούς μας. Όλα όσα αναλύσαμε, προηγουμένως, πρέπει να τα υλοποιιήσουμε για να τα καταφέρουμε. Χρήσιμα TIPS: Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βλέπουμε την κάθε περίπτωση με τα δικά του μάτια. Να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη το ότι επιλέγει την εταιρία μας και, για κάποιους λόγους, κλονίζεται η εμπιστοσύνη του σε εμάς και τις υπηρεσίες μας.

Για τη δημιουργία, λοιπόν, μιας σχέσης εμπιστοσύνης με τον πελάτη, έχουν σημασία τα παρακάτω:

1. Η προσωπική γνωριμία με τον άνθρωπο που χειρίζεται τις υποθέσεις του.
2. Η ενημέρωση για τη διαδικασία προώθησης των θεμάτων του από το συνεργάτη που χειρίζεται τα θέματά του
3. Σε περίπτωση λάθους από μέρους μας, να το αναγνωρίζουμε αμέσως, να ζητάμε συγνώμη και να αναλαμβάνουμε αμέσως την ευθύνη της επίλυσής του.

Β) Στη σχέση με τους συνεργάτες:

1. Να είμαστε ευγενείς και να νοιαζόμαστε για τους συναδέλφους μας.
2. Να έχουμε αυτοπεποίθηση και να τολμάμε να προωθούμε τις ιδέες μας και να παίρνουμε πρωτοβουλίες.
3. Να συζητάμε ευθέως αυτά που μας απασχολούν και να προσπαθούμε να βρούμε λύσεις με πνεύμα συνεργασίας και όχι αντιπαλότητας.
4. Να τολμάμε να πούμε ότι δε γνωρίζουμε κάτι ή ότι κάναμε λάθος και να ζητάμε βοήθεια από τον ανώτερό μας για να μας βοηθήσει στη λύση του. Τελικά, το μυστικό για να έχουμε επιτυχημένες σχέσεις, επαγγελματικές και προσωπικές είναι, χωρίς αμφιβολία, η πολλή δουλειά με τον εαυτό μας, τον οποίο πρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα και να τον μυήσουμε σε μονοπάτια σκέψης που θα μας επιτρέψουν να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά την πολυπλοκότητα της ζωής.

Άρθρο της Αριστέας  Δερβένη

Πηγή:  http://www.happylifemag.com

http://www.aode.gr/index.php/articles-oikonomologwn/item/363-epikoinonia-ergasia

 

 

Μπορώ να είμαι γυναίκα καριέρας και μητέρα;

 

Κάπου στη μέση του δρόμου της ζωής μου κι έπειτα από πολύ κόπο, ήρθε η πολυπόθητη
προαγωγή. Έγινα πλέον διευθύντρια. Πήρα τη θέση που πάντα ονειρευόμουν, έπειτα από δώδεκα ολόκληρα χρόνια στην ίδια εταιρεία!
//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});

Είχα φτάσει επιτέλους τον στόχο μου! Πετούσα απʾ τη χαρά μου και προσπαθούσα να είμαι όλο και καλύτερη ώστε να αποδείξω πως την άξιζα αυτή τη θέση. Πως δικαίως μου την έδωσαν.

Όμως, δυστυχώς, η χαρά, δεν κράτησε πολύ. Σύντομα τη θέση της πήρε η απίστευτη κούραση. Είχα, βλέπεις, πλέον γίνει και μητέρα. Ανέλαβα πολύ μεγαλύτερο φόρτο εργασίας μʾ αποτέλεσμα να γυρίζω στο σπίτι εξουθενωμένη. Να πιέζομαι προσπαθώντας να προλάβω να μαγειρέψω για το πρωί, να πλύνω, να σιδερώσω και να καθαρίσω το σπίτι.
Ξεκίνησα να έχω νεύρα και να φωνάζω στα παιδιά, μην έχοντας κουράγιο νʾ αντέξω τις γκρίνιες και τα παράπονά τους. Εκείνες τις γκρίνιες και τα παράπονα που εκλιπαρούσαν για αγάπη, για ενδιαφέρον, για μια στοργική αγκαλιά από εκείνες που κάνουν οι μαμάδες. Όμως, τελικά, την ίδια αγάπη και αγκαλιά ένιωθα πως είχα ανάγκη και εγώ. Είναι πολύ δύσκολο τελικά να είσαι γυναίκα-καριέρας και μητέρα!
Αποφάσισα όμως να αφήσω το πρόβλημα και κοίταξα απʾ την άλλη. Η ζωή συνεχιζόταν και έτρεχε με τρελούς ρυθμούς. Η δουλειά ατελείωτη, ο προσωπικός μου χρόνος μηδαμινός κι ο χρόνος για τα παιδιά ακόμη λιγότερος. Έπεφτα στο κρεβάτι το βράδυ και λιποθυμούσα.
Ήταν 2:30 τα ξημερώματα όταν η μικρή μου ξύπνησε κλαίγοντας. Ψηνόταν στον πυρετό και έκλαιγε ασταμάτητα φωνάζοντας «μανούλα, πες μου πως δε θα πας για δουλειά το πρωί. Πες μου πως θα μείνεις μαζί μου. Είμαι άρρωστη! Αλήθεια σου λέω, είμαι άρρωστη!»
Ένιωσα τις τύψεις να με καταπλακώνουν και τόσο έντονη την ανάγκη του παιδιού μου για την παρουσία μου. Πόσο της είχα λείψει! Όλη την νύχτα την κρατούσα στην αγκαλιά μου και σκεφτόμουν πόσο καιρό είχα να το κάνω αυτό. Να την πάρω μια πραγματική αγκαλιά. Να παίξουμε μαμά και μωρό όπως κάναμε παλιά!

“Πόσο είχα απομακρυνθεί απʾ την οικογένειά μου και πόσο ξένη ένιωθα μέσα στο ίδιο μου το σπίτι…”

Αποφάσισα να μην πάω για δουλειά το πρωί, οπότε είχα τον χρόνο να δω τον γιο μου να προσπαθεί να φτιάξει με ζελέ το μαλλί του και να κοιτάζεται τουλάχιστον πέντε λεπτά στον καθρέφτη. Μα καλά τι κάνει; Γαμπρίζει; Πώς δεν το είχα προσέξει αυτό;
Πολύ σύντομα τον πλησίασα και έμαθα πως είχε αρχίσει να του αρέσει ένα κοριτσάκι στο σχολείο. Η αρχή είχε γίνει. Σήμερα το κοριτσάκι που του αρέσει, αύριο μια εκδήλωση στην οποία δε θα είμαι, μεθαύριο ο συμμαθητής του που τον παρενοχλεί, αργότερα ο φίλος που θα του προτείνει το τσιγάρο κι εγώ σίγουρα δεν θα είμαι εκεί.
Θα είμαι απούσα από όλα αυτά. Και ναι, σίγουρα δε θα μπορώ να είμαι πάντα εκεί. Αυτό που μπορώ, όμως, να κάνω είναι να γεμίσω το παιδί μου με εμένα, ώστε να είμαι πάντα μέσα του, χωρίς να χρειάζεται να είμαι συνέχεια δίπλα του.Έπρεπε οπωσδήποτε να βρω έναν τρόπο για να κερδίσω τον χαμένο χρόνο. Για  να νιώσω πιο κοντά τους. Να σιγουρευτώ πως δε μεγαλώνουν κι εγώ χάνω τη ζωή τους μέσα απʾ τα χέρια μου. Πως δε συμβαίνουν πράγματα στην καθημερινότητά τους απʾ τα οποία είμαι απʾ έξω.
Με πολύ κόπο τα καταφέρνω καλά στη δουλειά, τα καταφέρνω επίσης καλά και με το σπίτι. Το κρατάω πάντα καθαρό και τους έχω πάντα καθαρά ρούχα και φαγητό στο τραπέζι, παρόλο το τρέξιμό μου.

Άραγε, όμως, την ψυχή τους την κρατάω γεμάτη;

Κάνοντας, λοιπόν, στον εαυτό μου τη συγκεκριμένη ερώτηση, συνειδητοποίησα πως είχα ξεφύγει. Πως είχα χάσει τον δρόμο μου και είχα φτάσει να γίνω ένα με τη μάζα. Χάθηκα κι εγώ μέσα στο ατέρμονο κυνήγι των υλικών αγαθών κι άφησα ακάλυπτη την ψυχή των παιδιών μου. Τους κάλυψα ό,τι υλικό και σωματικό, και άφησα ακάλυπτη την ψυχούλα τους.
Άφησα το συναίσθημα απʾ έξω. Φρόντισα μόνο τα επιφανειακά και ξέχασα τη βαθύτερη και σημαντικότερη ανάγκη τους για αγάπη, κατανόηση, αποδοχή, νοιάξιμο και σεβασμό.
Είναι αλήθεια πως χρειαζόμαστε λεφτά για να ζήσουμε. Πως οι υποχρεώσεις κι οι ανάγκες τους είναι μεγάλες, όπως κι οι προσωπικές μου ανάγκες. Όμως, μεγαλύτερες και σημαντικότερες είναι οι συναισθηματικές ανάγκες τους. Οι ανάγκες των παιδιών που συνειδητά έφερα στη ζωή, με την υπόσχεση να μεγαλώσω και να φροντίσω σωστά.
Έτσι κάθισα και τα ξεχώρισα…
Ανασυγκρότηση! Ναι, θα δουλεύω σκληρά όλη την εβδομάδα και φυσικά θα γυρίζω κι αργά στο σπίτι μερικές φορές, αλλά θα υπάρχει και μια μέρα που θα είναι δική μας. Εμένα και των παιδιών μου μόνο!
Καθιέρωσα λοιπόν την Κυριακή μας. Αυτή την Κυριακή που πιστεύω θα θυμούνται για την υπόλοιπη ζωή τους, και πιθανόν να αφιερώσουν και εκείνα στα δικά τους παιδιά, όταν γίνουν γονείς. Αυτή την Κυριακή που η ψυχή τους θα γεμίζει από αγάπη, στοργή και μανούλα. Που θα δενόμαστε σαν οικογένεια με ισχυρούς δεσμούς αγάπης κατανόησης και σεβασμού.
Και έτσι ξεκινήσαμε. Την πρώτη Κυριακή, πήγαμε για πικ-νικ, στο πάρκο.
Σαν τρελά έκαναν. Η μικρή πηδούσε σαν κατσικάκι και φώναζε: «Είμαι ευτυχισμένη μανούλα. Θέλω να μείνουμε εδώ ως το βράδυ».
Έβλεπα τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της και την ψυχούλα της γεμάτη. Την έβλεπα να προσπαθεί μια ώρα να φτιάξει ένα σπιτάκι με χόρτο και χώμα, χωρίς στιγμή νʾ απογοητεύεται και να τα παρατάει, όταν το απαλό αεράκι της διέλυε τα χορταράκια της.
Μέσα απʾ αυτό, είδα τη διαφορά μας. Την είδα να προσπαθεί τόσο για κάτι που ήθελε, σʾ αντίθεση με εμάς τους μεγάλους που στην πρώτη προσπάθεια τα παρατάμε και πέφτουμε.
Μετά σκέφτηκα όλες τις φορές που μου ζήτησε κάτι και εγώ της έλεγα «όχι» και εκείνη επέμενε και επέμενε. Τελικά το πείσμα της, της έκανε καλό στην προσωπικότητά της.
Είδα τον γιο μου να κυνηγάει έντομα και να έρχεται ανά πέντε λεπτά, να μου εξηγήσει πώς λέγεται το κάθε έντομο, τον χρόνο ζωής του και το πώς αναπαράγεται. Πόσα πραγματικά ξέρει το παιδί μου για τα έντομα και εγώ δεν είχα ιδέα πως εκείνο το βιβλίο που του είχα αγοράσει δυο χρόνια πριν, είχε λιώσει στα χέρια του από το διάβασμα. Εγώ, όμως, δεν τον είχα δει ποτέ να το διαβάζει!
Έπειτα ήρθε, μʾ αγκάλιασε και μʾ ευχαρίστησε. Τα είχε ξεχάσει όλα. Και τα παράπονα που μου έκανε τόσο καιρό, και τους καβγάδες και τις άπειρες διενέξεις μας για διάβασμα. Όλα είχαν γίνει ένα τίποτα, θαμμένο βαθιά κάτω από τις όμορφες στιγμές που ζούσαμε εκεί μαζί.
Πόσα πράγματα μου έμαθαν τα παιδιά μου σε μια μέρα!
Την επόμενη Κυριακή πήγαμε στο μουσείο Δεινοσαύρων, μετά στο μουσείο συναισθημάτων, στη θάλασσα για ψάρεμα, στο σινεμά, στο Λούνα Παρκ και συνεχίζουμε.
Έτσι σιγά σιγά, βλέποντας την ικανοποίηση στα ζεστά τους μικρά ματάκια, άρχισε να γεμίζει και η δική μου καρδιά. Τα έβλεπα να νιώθουν σημαντικά μέρα με τη μέρα, να κερδίζουν αυτοπεποίθηση και να λειτουργούν διαφορετικά. Και όλα αυτά, μόνο και μόνο επειδή τα άκουγα. Επειδή τα κοίταζα στα μάτια, έκανα σχέδια μαζί τους και τους αφιέρωνα χρόνο, όπως ακριβώς κάνουμε όλοι για κάτι που αγαπάμε.
Τα λίγα βράδια που τελείωνα νωρίτερα προσπαθούσα να τους αφιερώνω έστω και ελάχιστο χρόνο. Διαβάζαμε παραμύθια, συζητούσαμε στο κρεβάτι λίγο πριν τον ύπνο και κάπου εκεί ανάμεσα διακόπταμε για μια αγκαλιά ή για ένα ρουφηχτό φιλί στα μούτρα.
Πλέον δεν έχω τύψεις. Είμαι καλύτερα και είναι και εκείνα. Το νιώθω. Είναι δύσκολη η ζωή μου. Αρκετά δύσκολη. Παλεύω με πολύ κόπο να είμαι σωστή μητέρα, επαγγελματίας, σύντροφος, φίλη, νοικοκυρά και ότι άλλο. Δεν υπάρχει, όμως, κάτι πιο σημαντικό από τα μικρά μου. Αυτά τα μικρά που με κόπο γέννησα και μεγαλώνω.
Και όταν τελικά θα έρθει η στιγμή να παραδώσω αυτά τα μικρά πλασματάκια στην κοινωνία, θα ξέρω πως μπορεί να μην ήμουν η τέλεια μητέρα και πως, ίσως, δεν έκανα τα πάντα τέλεια.
Θα ξέρω όμως πως ήμουν εκεί και προσπάθησα. Πως έκανα ότι καλύτερο μπορούσα. Πως στάθηκα δίπλα τους, τα άκουσα, τα αγκάλιασα, τα χάιδεψα και προσπάθησα πολύ να ακουμπήσω την ψυχή τους.
Τότε και η δική μου ψυχή θα είναι γεμάτη!

http://ift.tt/2E8dALz

via Blogger anatakti.gr

https://rotasapantaw.wordpress.com/wp-admin/post.php?post=9803&action=edit

Διοίκηση Ανθρωπίνου Δυναμικού

• Τι εννοούμε με τον όρο Διοίκηση Ανθρωπίνου Δυναμικού

  Η διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού αφορά την

  αποτελεσματική διοίκηση των εργαζομένων με σκοπό να

  επιτευχθούν οι στρατηγικοί στόχοι μιας

  επιχείρησης/οργανισμού ΚΑΙ ταυτόχρονα να ικανοποιηθούν

  οι προσωπικές ανάγκες των εργαζομένων» (Certo 1980).

  

  «Διοίκηση ή μάνατζμεντ είναι ο συντονισμός και η

  εναρμόνιση όλων των παραγωγικών πόρων (ανθρωπίνων,

  υλικών, τεχνικών) για να επιτευχθούν συγκεκριμένα

  αποτελέσματα» (Κανελλόπουλος, 1990).

  

  Μια πιο φιλοσοφική άποψη: «Διοίκηση είναι η τέχνη της

  επίτευξης των στόχων μέσω άλλων ανθρώπων» (Follett

  στο Gray, Smeltzer, 1989). Υπάρχει και η σαρκαστική

  άποψη ότι : ο μάνατζερ είναι κάποιος ο οποίος κάνει τη

  δουλειά του βάζοντας άλλους να κάνουν τη δική τους!

  Μελέτη περίπτωσης

  Σκεφτείτε την εξής απλή περίπτωση: Μια

  ποδοσφαιρική ομάδα έχει παρά πολύ καλές

  εγκαταστάσεις για προπόνηση, διαθέτει ικανότατο

  προπονητή και ιατρικό επιτελείο, καθώς και όλα

  τα απαραίτητα για έναν ποδοσφαιριστή

  (οικονομική αποζημίωση, ασφάλιση, φόρμες,

  παπούτσια, κ.α.). η οργάνωση της ομάδας είναι

  τέτοια, που να εξασφαλίζει μια ομαλή λειτουργία,

  καλές δημόσιες σχέσεις. Γενικότερα, οι συνθήκες

  είναι ιδανικές. Παρ’ όλα αυτά, η ομάδα δεν έχει

  επιδείξει ουσιαστικές επιτυχίες, γιατί απλά δεν

  διαθέτει τους κατάλληλους παίκτες!

  «Όσο αποτελεσματικά και αν εφαρμόζονται οι

  διάφορες λειτουργίες και διαδικασίες της

  διοίκησης, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν

  την έλλειψη κατάλληλων ανθρώπων»

  

  Ο προγραμματισμός

  

  Η προσέλκυση εργαζομένων

  

  Η επιλογή

  

  Η κατάρτιση και η ανάπτυξη ανθρώπινου

  δυναμικού

  

  Η αξιολόγηση της απόδοσης

  Η αποζημίωση

  Λειτουργίες Διοίκησης Ανθρωπίνου Δυναμικού

  προγραμματισμός/σχεδιασμός: θέτει τις βασικές

  κατευθύνσεις και στόχους, διαμορφώνει ένα αρχικό

  πλάνο.

  

  Οργάνωση: καθορισμός δραστηριοτήτων για την

  επίτευξη των σκοπών, την ομαδοποίηση τους, την

  ανάθεση σε ομάδες, διαμόρφωση βαθμίδες εξουσίας

  και ευθύνης.

  

  διεύθυνση/καθοδήγηση: εποπτεία, καθοδήγηση των

  υφισταμένων για την επίτευξη των σκοπών.

  

  Έλεγχος: φάση αξιολόγησης των δραστηριοτήτων

  προκειμένου να εξασφαλιστεί η τήρηση των

  σχεδίων. Αναθεώρηση ή τροποποίηση ανάλογα σε

  ποια φάση βρίσκεται

  Άσκηση

  Σκεφτείτε από το εργασιακό σας

  περιβάλλον μία περίπτωση που δεν

  λειτουργεί αποτελεσματικά.

  Ποιοί είναι

  οι λόγοι αναποτελεσματικότητας

  και ποιες οι επιπτώσεις στον οργανισμό,

  στην επιχείρηση ή στο τμήμα

  Α. μου λέτε, σας παρακαλώ, ποιον δρόμο

  θα πάρω από εδώ και πέρα;

  

  Β. αυτό εξαρτάται πολύ από το που θέλεις

  να πας

  

  Α. δεν με νοιάζει, όπου να’ ναι.

  

  Β. τότε δεν έχει σημασία ποιον δρόμο θα

  πάρεις

  Προγραμματισμός

  • «Η διαδικασία καθορισμού αντικειμενικών

    σκοπών και μεθόδων προσέγγισής τους».

    

    Τι θα γίνει

    

    Πως θα γίνει

    

    Πότε θα γίνει

    

    Ποιος θα το κάνει

    

    Προγραμματισμός: προσπάθεια να

    ελέγξουμε το μέλλον του οργανισμού.

    

    Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ο

    προγραμματισμός ως διοικητική

    λειτουργία.

    το περιβάλλον του οργανισμού (ευκαιρίες,

    περιορισμοί, κίνδυνοι, συνθήκες)

    

    ο σκοπός του

    

    η διαφορά ανάμεσα στο που βρίσκεται ο

    οργανισμός και που θέλει να πάει

    

    οι ικανότητες και οι αδυναμίες που έχει

  Διαδικασία Προγραμματισμού

  • 

    Καθορισμός των αντικειμενικών σκοπών

    του οργανισμού

    

    Ανάπτυξη εναλλακτικών λύσεων

    

    Διερεύνηση των συνθηκών και

    προϋποθέσεων

    

    Αξιολόγηση των εναλλακτικών προτάσεων

    

    Επιλογή της καλύτερης δυνατής

    εναλλακτικής λύσης

    

    Διαμόρφωση επιμέρους σχεδίων για την

    επίτευξη του τελικού σκοπού

    

    Εφαρμογή των σχεδίων

  

  «Ποιος είναι ο λόγος για την

  επιχειρηματική δραστηριότητα στην οποία

  συμμετέχουμε;»

  

  Απ: να είμαστε η καλύτερη και η πιο

  επιτυχημένη επιχείρηση στο κλάδο των

  κατασκευών»
• Απαιτήσεις για την διατύπωση

  της αποστολής

  

  Πελάτες: Ποιοι είναι οι πελάτες της επιχείρησης;

  

  Προϊόντα ή υπηρεσίες: Ποια είναι τα κυριότερα προϊόντα ή οι υπηρεσίες

  της επιχείρησης;

  

  Αγορές: Σε ποιες αγορές δραστηριοποιείται η επιχείρηση;

  

  Τεχνολογία: Είναι η τεχνολογία πρωταρχικής σημασίας θέμα για την

  επιχείρηση;

  

  Αναφορά σε επιβίωση, ανάπτυξη και αποδοτικότητα: Είναι η επιχείρηση

  δεσμευμένη σε οικονομικούς στόχους;

  

  Φιλοσοφία της επιχείρησης Ποιες είναι οι βασικές πεποιθήσεις, αξίες,

  φιλοδοξίες και φιλοσοφικές προτεραιότητες της επιχείρησης

  

  Αυτοπροσδιορισμός: Ποιο είναι το πιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της

  επιχείρησης;

  

  Κοινωνική ευθύνη: Είναιη επιχείρηση ευαίσθητη στα κοινωνικά και

  περιβαλλοντικά προβλήματα και στα προβλήματα της κοινότητας στο

  πλαίσιο της οποίας λειτουργεί;

  

  Εργαζόμενοι: Θεωρούνται οι εργαζόμενοι της επιχείρησης ότι είναι ένα

  σημαντικό στοιχείο της;
• Παράδειγμα διατύπωσης

  αποστολής

  

  PFIZER, Inc (Αμερικανική εταιρεία

  φαρμακευτικών προϊόντων)

  

  Η Pfizer, Inc. είναι μια εταιρεία που βασίζεται στην

  έρευνα για τη συνολική φροντίδα της υγείας. Η

  κύρια αποστολή μας είναι να εφαρμόζουμε την

  επιστημονική γνώση για να βοηθάμε τους

  ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, να απολαμβάνουν

  μακροζωία, υγεία και παραγωγικότητα. Η εταιρεία

  έχει τέσσερις τομείς: φροντίδα υγείας, φροντίδα

  υγείας καταναλωτή, επιστήμη τροφίμων και υγεία

  ζώων. Παράγουμε σε 39 χώρες και τα προϊόντα

  μας είναι διαθέσιμα παγκοσμίως.
• ΕΠΙΛΟΓΟΣ

  

  «Ο προγραμματισμός θα ήταν μι σχετικά απλή

  διαδικασία, αν το βασικό στοιχείο για την

  κατάστρωσή του-οι άνθρωποι- παρουσίαζε μία

  συμπεριφορά που θα μπορούσε να προβλεφθεί

  και ελεγχθεί. Κάτι ΄τετοιο όμως δεν συμβαίνει

  και για αυτό κατά τη διαδικασία του

  προγραμματισμού του ανθρώπινου δυναμικού

  παρατηρούνται διαστρεβλώσεις και

  προστριβές, ως αποτέλεσμα διαπροσωπικών

  συγκρούσεων και διαφορών σε αντίληψη,

  επικοινωνία, ανάγκες και ενδιαφέροντα»

  (Κανελλόπουλος, 1990

  Β ΕΝΟΤΗΤΑ

  

  Στρατολόγηση προσωπικού

  

  Επιλογή προσωπικού

  

  Εκπαίδευση και ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού

  

  Αξιολόγηση απόδοσης εργαζομένων

  Επιλογή προσωπικού εργαλεία

  Βιογραφικό σημείωμα

  

  Συνέντευξη: γιατί ο υποψήφιος έλκεται από

  ορισμένες εργασίες και απωθείται από άλλες; Ποιά

  επίδραση είχε πάνω του το περιβάλλον μέσα στο

  οποίο έζησε; Αν είχε τάση για δραστηριοποίηση των

  ικανοτήτων του, ποια η ικανότητα του να

  αντιμετωπίζει τις διάφορες καταστάσεις που

  πιθανόν θα δυσκολέψουν ή θα ικανοποιήσουν τις

  επιδιώξεις του, ποια η διαπραγματευτική του

  ικανότητα ή ποια η ικανότητα του να αναλαμβάνει

  πρωτοβουλίες και να διευθετεί καταστάσεις, ποια η

  στάση του απέναντι στις διάφορες αξίες; κ.ά

  Επιλογή προσωπικού-

  Εργαλεία

  

  Δοκιμασίες (τεστ): τα τεστ που μπορούμε να

  χρησιμοποιήσουμε είναι τα εξής: α) τα τεστ

  επιδόσεως: η πιο απλή και οφθαλμοφανής

  δοκιμασία, β) το τεστ νοημοσύνης: όχι μόνο επίπεδο

  ευφυΐας αλλά και διάφορες άλλες νοητικές

  λειτουργίες, όπως την προσοχή, τη μνήμη, την

  κριτική ικανότητα κ.α. γ) τα ευρετήρια ή κλίμακες

  ενδιαφερόντων, δ) τα τεστ προσωπικότητας.

  (Ξηροτύρι-Κουφίδου,1992).

  Από το σύστημα προσδιορισμού προφίλ

  προσωπικότητας McQuaig, που υπάρχει για περισσότερα

  από 40 χρόνια και χρησιμοποιείται διεθνώς στην επιλογή

  προσωπικού και στην ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού,

  μαθαίνουμε ότι το ποσοστό βαρύτητας διαφόρων

  παραγόντων για την επιλογή του καταλληλότερου για

  μια θέση ατόμου είναι:

  

  Εξωτερική εμφάνιση και γενικότερη παρουσίαση:

  0%-10%

  

  Επαγγ. εμπειρία, μόρφωση, γνώσεις: 10%-25%

  

  Ταμπεραμέντο, ωριμότητα, επιμονή (δηλ.

  συμπεριφορές): 75%-80%

  

  Το ποσοστό εξαρτάται από τη θέση (το ρόλο) εργασίας

  https://ec.europa.eu/eures/public/el/news-articles/-/asset_publisher/L2ZVYxNxK11W/content/an-interview-a-psychometric-test-and-a-questionnaire-why-is-applying-for-a-job-getting-so-complicated-?_101_INSTANCE_L2ZVYxNxK11W_redirect=https://dasta.uom.gr/Career/Articles/5538.html

  Η αλυσίδα Σκλαβενίτης ως εργοδότης διατηρεί καλό

  όνομα στην αγορά εργασίας και πολλοί επιθυμούν να

  εργαστούν σε αυτή γεγονός που κάνει τις θέσεις που

  παρέχει να είναι αρκετά περιζήτητες. Πάντως, η εταιρεία

  προτιμά να καλύπτει θέσεις εργασίας από το ήδη

  υπάρχον δυναμικό της, χρησιμοποιώντας για παράδειγμα

  εσωτερικές μετακινήσεις.

  

  Δυστυχώς, η εταιρία δεν διαθέτει σημαντική διαδικτυακή

  παρουσία και η ιστοσελίδα της δεν προσφέρει χρήσιμες

  πληροφορίες. Σε περίπτωση που θέλετε να

  επικοινωνήσετε με την εταιρεία, τα παρακάτω στοιχεία

  θα σας φανούν χρήσιμα.

  ΑΒ Βασιλόπουλος – Θέσεις Εργασίας

  

  θα εξετάσουμε στο άρθρο αυτό θέσεις εργασίας στα super market ΑΒ Βασιλόπουλος. Ο Ομιλος ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ (ΑΒ)

  ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες του χώρου με εκατοντάδες καταστήματα σε όλη την

  Ελλάδα και περίπου δέκα χιλιάδες εργαζόμενους.

  

  Η εταιρεία παρέχει στους ενδιαφερόμενους υποψηφίους δυνατότητες σταδιοδρομίας ως:

  α) στελέχη καταστημάτων

  β) στελέχη Υποστηρικτικών διευθύνσεων

  

  Υπάρχουν διάφορες διευθύνσεις στις οποίες μπορείτε να αναζητήσετε κάποιες ανοικτές θέσεις εργασίας, όπως:

  

  Ανθρώπινοι Πόροι

  

  Αγορές

  

  Οικονομική

  

  Εφοδιαστική Αλυσίδα

  

  Καταστήματα

  

  Marketing

  

  Εταιρική Ευθύνη

  

  Πληροφορική

  

  Εσωτερικός Ελεγχος

  

  Νομική Υπηρεσία

  

  Τεχνική Υπηρεσία

  Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ανοιχτή θέση

  εργασίας. Μπορείτε όμως να καταχωρήσετε το

  βιογραφικό σας ακόμα και αν αυτή τη στιγμή δεν έχουμε

  ανακοινώσει κάποια θέση που να σας ενδιαφέρει. Συχνά

  αντλούμε υλικό από την βάση των βιογραφικών που έχουμε και

  καλύπτουμε τις εκάστοτε διαθέσιμες θέσεις απασχόλησης που

  προκύπτουν, χωρίς να προβούμε σε ανακοίνωση αυτών.

  

  Κωδικός ΘέσηςΤίτλοςΤελευταία ΕνημέρωσηHES_2017

  

  Healthy Eating Specialist – Quality Assurance Depart

  ment

  16/11/2017«JCM_CHEESE».

  Junior Category Manager Fresh & Perishables Departme

  nt

  9/11/2017«WHOLESALE_CAT0817»J

  unior Category Manager (specialization in Wholesale)

  25/8/2017

  Γρομπανοπούλου Β. Ελένη

  MSc Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων

  MA Δημιουργική Γραφή

Η άσκηση των τριάντα δευτερολέπτων για να ξεκαθαρίσετε τους στόχους σας

Θα παρουσιάσω μια άσκηση, με την οποία παιδεύω τους πελάτες μου στην αρχή των σεμιναρίων. Τους δίνω μια κόλλα χαρτί και έπειτα λέω: «Έχετε τριάντα δευτερόλεπτα να γράψετε τους τρεις σημαντικότερους στόχους της ζωής σας αυτή την περίοδο».

Ανακάλυψα λοιπόν πως, όταν οι άνθρωποι διαθέτουν μόνο τριάντα δευτερόλεπτα να αναφέρουν τους τρεις σημαντικότερους στόχους τους, οι απαντήσεις τους είναι το ίδιο ακριβείς, όπως εάν είχαν τριάντα λεπτά ή τρεις ώρες. Το υποσυνείδητό τους εργάζεται πυρετωδώς και οι τρεις σοβαρότεροι στόχοι αναδύονται στις σκέψεις και στο χαρτί, εκπλήσσοντας όσους συμμετέχουν σε αυτή την άσκηση.

Στο ογδόντα τοις εκατό των περιπτώσεων, οι άνθρωποι έχουν τρεις κοινούς στόχους: πρώτον, ένα οικονομικό ή εργασιακό στόχο, δεύτερον, έναν οικογενειακό ή προσωπικό και, τρίτον, έναν στόχο που σχετίζεται με την υγεία. Και αυτό είναι το φυσιολογικό: τούτοι είναι οι τρεις σημαντικότεροι τομείς της ζωής. Εάν βαθμολογήσετε τον εαυτό σας από το ένα μέχρι το δέκα σε αυτούς τους κλάδους, μπορείτε αμέσως να αξιολογήσετε πού τα πάτε καλά στη ζωή και πού όχι και τόσο.

Προσπαθήστε και θα το διαπιστώσετε. Δώστε αυτή την άσκηση στο σύντροφό σας ή στο παιδί σας. Τα αποτελέσματα θα είναι άκρως αποκαλυπτικά. Αργότερα, στη διάρκεια των σεμιναρίων, συνεχίζουμε τη συγκεκριμένη άσκηση, θέτοντας τις παρακάτω ερωτήσεις:

1. Ποιοι είναι οι τρεις σημαντικότεροι εργασιακοί στόχοι σας αυτή τη στιγμή;

2. Ποιοι είναι οι τρεις σημαντικότεροι οικογενειακοί στόχοι σας αυτή τη στιγμή;

3. Ποιοι είναι οι τρεις σημαντικότεροι οικονομικοί στόχοι σας αυτή τη στιγμή;

4. Ποιοι είναι οι τρεις σημαντικότεροι στόχοι για την υγεία σας αυτή τη στιγμή;

5. Ποι είναι οι τρεις σημαντικότεροι προσωπικοί και επαγγελματικοί στόχοι σας αυτή τη στιγμή;

6. Ποιοι είναι οι τρεις σημαντικότεροι κοινωνικοί στόχοι σας αυτή τη στιγμή;

7. Ποια είναι τα τρία σημαντικότερα προβλήματα ή ανησυχίες σας αυτή τη στιγμή;

Όταν δίνετε στον εαυτό σας τριάντα δευτερόλεπτα να αναρωτηθεί, συχνά θα μείνετε έκπληκτοι με τις απαντήσεις. Όποιες κι αν είναι, συνήθως θα απεικονίζουν ένα ακριβές στιγμιότυπο της πραγματικής σας κατάστασης τη συγκεκριμένη στιγμή. Αυτές οι απαντήσεις θα σας καταδείξουν τι είναι σημαντικότερο για εσάς.

Ενώ θέτετε στόχους και προτεραιότητες, οργανώνεστε, συγκεντρώνεστε σε μία εργασία τη φορά, πειθαρχείτε για να ολοκληρώσετε τις σημαντικότερες υποχρεώσεις σας, δεν πρέπει να ξεχνάτε πως ο πρωταρχικός σκοπός σας είναι να ζήσετε μια μακρά, ευτυχισμένη και υγιή ζωή.

«Φάε τον βάτραχό σου» Brian Tracy εκδόσεις Διόπτρα

http://enallaktikidrasi.com/2017/06/askisi-trianta-deuterolepton/

Πώς χτίζεται η αυτοεκτίμηση

 

  

 

H αυτοεκτίμηση είναι αυτό που μας δίνει την ώθηση να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες της ζωής. Πώς ακριβώς αποκτιέται αυτή όμως;

Έχουμε σχέσεις που μας ικανοποιούν, επάγγελμα που μας αρέσει, αισθανόμαστε ότι ανήκουμε στους «τυχερούς» και είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας, χωρίς να το πολυσκεφτόμαστε. Kαι άλλες φορές, χωρίς να έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο, κάτι μάς πάει «ανάποδα», στη δουλειά, στις σχέσεις, στην οικογένεια, ή σε όλα αυτά μαζί, και μας ζώνουν οι αμφιβολίες για το αν κάναμε τις σωστές επιλογές. Αναρωτιόμαστε αν τελικά είμαστε «άξιοι» για να πετύχουμε αυτά που επιθυμούμε και επιδιώκουμε. Όταν «ζοριστούμε», κλονίζεται η πίστη στον εαυτό μας, η αυτοεκτίμησή μας. Kαι όμως, είναι τότε που τη χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. H αυτοεκτίμηση (όπως και η αυτοαντίληψη, που είναι έννοια συγγενική) δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί, γιατί δεν περιέχει τίποτα το χειροπιαστό, το οποίο θα μπορούσε να καταμετρηθεί. Kαι όμως, ψυχολόγοι και ψυχίατροι στρέφουν όλο και περισσότερο την προσοχή τους στη σημασία των εννοιών αυτών για την ψυχική υγεία των ανθρώπων.

Αγάπη για τον εαυτό μας

H εκτίμηση, η αγάπη και η αποδοχή του εαυτού μας φαίνεται να αποτελούν τη βάση της ψυχικής ισορροπίας, αλλά και της ικανότητας του ατόμου να κάνει και να διατηρεί ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις. Aυτή η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει όμως καμία σχέση ούτε με το νοσηρό ναρκισσισμό ούτε με την εικόνα τού διαρκώς γελαστού και λαμπερού ανθρώπου, τον οποίο συχνά συναντάμε μπροστά μας ως πρότυπο επιτυχημένου ανθρώπου γεμάτου αυτοπεποίθηση. Πολύ περισσότερο, η αληθινή αυτοεκτίμηση φαίνεται ότι περιλαμβάνει (σε αντίθεση με το ναρκισσισμό) την αποδοχή και την αγάπη προς τους άλλους.
Η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει καμία σχέση με το νοσηρό ναρκισσισμό

Πώς πλάθουμε την εικόνα μας

Eίναι σίγουρο ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μια εικόνα για τον εαυτό του, που περιλαμβάνει τουλάχιστον όλες τις συνειδητές πλευρές του εαυτού του: τη σωματική, τη συναισθηματική, τη νοητική, την κοινωνική. H εικόνα αυτή σπάνια ταυτίζεται με την εικόνα που έχουν οι άλλοι γι’ αυτόν? πολλές φορές μάλιστα η απόσταση μεταξύ της αυτοαντίληψης και της «αντικειμε-νικής» εικόνας είναι πολύ μεγάλη. Eκτός όμως από την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, έχουμε και την εικόνα ενός ιδανικού εαυτού, αυτού δηλαδή που θα θέλαμε να είμαστε και που επιδιώκουμε πάντα να φτάσουμε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αυτοεκτίμηση προκύπτει από τη σχέση μεταξύ της εικόνας που έχουμε για τον εαυτό μας και την εικόνα του ιδανικού εαυτού μας. Όσο πιο κοντά βρίσκονται οι εικόνες αυτές, τόσο πιο μεγάλη είναι η αυτοεκτίμησή μας. Aπό πού πηγάζει όμως και πώς διαμορφώνεται αυτή η αντίληψη και η αξιολόγηση του εαυτού μας; Oι ειδικοί μοιάζουν να συμφωνούν στην άποψη ότι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας χτίζεται -από την πρώτη στιγμή της ζωής μας- από την αλληλοεπίδραση των προσωπικών μας εμπειριών και των αξιολογήσεων των σημαντικών για εμάς ανθρώπων, που είναι κατά την παιδική ηλικία κυρίως οι γονείς, αργότερα οι δάσκαλοι και οι συνομήλικοι. Kατά το πρώτο έτος της ζωής ενός παιδιού, το οποίο για πολλούς εξελικτικούς ψυχολόγους είναι και το σημαντικότερο για την ανάπτυξη της αίσθησης του εαυτού του, το παιδί αρχίζει να κατανοεί ότι είναι μια οντότητα ξεχωριστή από τη μητέρα του, ενώ ταυτόχρονα παραμένει εξαρτημένο από αυτήν και από άλλα πρόσωπα που είναι γύρω του, για την ικανοποίηση των αναγκών του. Φαίνεται ότι το κατά πόσο και το πώς ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες του παιδιού για τροφή, ύπνο, προστασία αλλά και σωματική επαφή, τρυφερότητα, επικοινωνία κατά τους πρώτους αυτούς μήνες της ζωής του -που είναι απόλυτα εξαρτημένο από τους άλλους- αποτελούν το θεμέλιο για μια θετική αυτοαντίληψη. Το αίσθημα ικανοποίησης όταν το βρέφος είναι χορτάτο, ζεστό και αισθάνεται ασφάλεια, σε συνδυασμό με την ευχαρίστηση που προκαλούν η τρυφερότητα και η αγάπη από τα οικεία πρόσωπα, δημιουργούν την πρώτη, καθαρά «αισθαντική» ακόμη αυτοεκτίμηση, η οποία θα μπορούσε ίσως απλουστευτικά να μεταφραστεί: «Nιώθω καλά μέσα στο πετσί μου, με περιβάλλει μια ευχάριστη αίσθηση, και αυτή την προκαλούν οι άνθρωποι που είναι γύρω μου και με αγγίζουν, επειδή και αυτοί νιώθουν καλά μαζί μου». Kάπως έτσι υποθέτουμε ότι μπαίνουν οι βάσεις για τα πρωταρχικά στοιχεία της αυτοεκτίμησης, δηλαδή το αίσθημα πληρότητας και ικανοποίησης με τον εαυτό μας και με τους γύρω, τους λεγόμενους «Σημαντικούς Άλλους». Πάνω στη βάση αυτή προστίθενται, καθώς το παιδί μεγαλώνει, η αίσθηση αποτελεσματικότητας στις ολοένα αυξανόμενες και δυσκολότερες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει και, βέβαια, η αποδοχή και η αναγνώριση από τους άλλους σε σχέση με τις πρωτοβουλίες αυτές, αλλά και απέναντι στο ίδιο το παιδί ως άτομο.

Eίναι δυνατό να ενισχυθεί η χαμηλή αυτοεκτίμηση;

Πολλοί ψυχολόγοι πιστεύουν ότι είναι δυνατό, και υποστηρίζουν ότι ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόμαστε σήμερα απέναντι στον εαυτό μας καθορίζει και το πόσο καλά αισθανόμαστε με τον εαυτό μας. Σύμφωνα με αυτούς, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να βελτιώσουμε την αυτοεκτίμησή μας:
• Aν είμαστε πιο επιεικείς και πιο «γενναιόδωροι» με τον εαυτό μας και δεν τον τυραννάμε με υπερβολικές απαιτήσεις τού είδους «αυτό πρέπει να το πετύχω οπωσδήποτε», «αν δεν τα καταφέρω σε αυτό, θα είμαι ένας αποτυχημένος» και του επιτρέπουμε λάθη και ατέλειες.
• Aν μπορούμε να εγκαταλείψουμε απαιτήσεις και επιθυμίες που μας ταλαιπωρούν επειδή θα θέλαμε, αλλά επί χρόνια δεν μπορούμε να τις πραγματοποιήσουμε.
• Aν μπορούμε να επιδιώξουμε ή να αποδεχτούμε αλλαγές σε σχέσεις ή καταστάσεις που δεν μας ικανοποιούν πια, αλλά μας γεμίζουν αμφιβολίες για τον εαυτό μας.
• Aν μπορούμε να δεχτούμε «δυσάρεστες» πλευρές του εαυτού μας, συναισθήματα που μας φοβίζουν επειδή τα θεωρούμε αρνητικά και ανεπίτρεπτα, όπως η θλίψη, η μοναξιά, ο φόβος, η απόγνωση, ως κομμάτια του εξίσου πολύτιμα με τα θετικά, όπως η χαρά, η ικανοποίηση, η αισιοδοξία.
• Kαι φυσικά, αν μπορούμε να δεχτούμε για τον εαυτό μας τη θετική γνώμη των άλλων για μας, χωρίς να την υποτιμάμε με σκέψεις όπως «το λέει μόνο για να με παρηγορήσει», «αν ήταν κάποιος πιο σχετικός με το θέμα, θα είχε σίγουρα διαφορετική γνώμη».
Tο σίγουρο είναι πάντως ότι δεν ζημιώνουμε κανέναν αν έχουμε μεγάλη αυτοεκτίμηση! Αντίθετα, φαίνεται ότι αυτή η θετική στάση, η «γενναιοδωρία» προς τον εαυτό μας, μας κάνει περισσότερο γενναιόδωρους και δεκτικούς και απέναντι στους άλλους.

Η κ. Λουίζα Βογιατζή είναι συμβουλευτική ψυχολόγος.

πηγή :  αποσπάσματα  http://www.vita.gr/psixologia/article/2142/pws-xtizetai-h-aytoektimhsh/

Τι είναι η Μη Βίαιη Επικοινωνία

Τι είναι η Μη Βίαιη Επικοινωνία
H Μη Βίαιη Επικοινωνία (Nonviolent Communication) είναι μια διαδικασία που μας βοηθά να αντιληφθούμε, να εντοπίσουμε και να διαχειριστούμε τη βία που δεχόμαστε και ασκούμε καθημερινά, τόσο από και προς τους άλλους όσο και προς τον εαυτό μας. Ο σκοπός της είναι σταδιακά να μας απελευθερώσει συναισθηματικά, έτσι ώστε να μπορούμε να ζήσουμε πέρα από την ενοχή, τη ντροπή και το φόβο.
Η διαδικασία αυτή εστιάζει στις βαθύτερες ανάγκες μας και τα συναισθήματα που βιώνουμε ανά πάσα στιγμή κι έτσι μας βοηθά να συνυπάρχουμε με τους άλλους με τρόπο που κάνει τη ζωή πιο όμορφη για όλους.

Πού μπορεί να μας βοηθήσει;

Σε κάθε είδους σχέση.
Η Μη Βίαιη Επικοινωνία μας βοηθά να εκφράσουμε πλήρως όσα έχουμε μέσα μας με έναν τρόπο που διευκολύνει τους αποδέκτες να ακούσουν όχι μόνο όσα μας δυσαρεστούν αλλά και όσα μας κάνουν χαρούμενους.
Ταυτόχρονα, μας διδάσκει έναν τρόπο να ακούμε τους άλλους πραγματικά, μέ την καρδιά μας και όχι μόνο με τα αυτιά ή το μυαλό. Μαθαίνουμε να είμαστε εκεί για τους άλλους χωρίς να παίρνουμε προσωπικά αυτά που λένε και χωρίς να μπερδεύουμε τα δικά μας συναισθήματα με τα δικά τους.

Η πιο σημαντική όμως υπηρεσία της Μη Βίαιης Επικοινωνίας ίσως είναι στη σχέση μας με τον εαυτό μας. Αργά αλλά σταθερά, όσο μιλάμε αυτή τη γλώσσα, αποκαλύπτουμε όλο και περισσότερο την καρδιά μας, όχι μόνο στους άλλους αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. Οι επικρίσεις και η τιμωρητική διάθεση που δείχνουμε προς εμάς τους ίδιους μειώνεται, ενώ επανεκπαιδευόμαστε στο πώς να συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας με όση αγάπη και τρυφερότητα δείχνουμε στους πιο αγαπητούς μας ανθρώπους.

Συχνές ερωτήσεις
Πώς μπορώ να μάθω τη Μη Βίαιη Επικοινωνία;
Χρειάζεται ένα βασικό θεωρητικό υπόβαθρο που μπορεί κανείς να το αποκτήσει μέσα από τη μελέτη του εκπαιδευτικού υλικού.
Δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι η καθοδήγηση από κάποιο άτομο που είναι εμπειρότερο στη διαδικασία. Συνήθως αυτό γίνεται στο πλαίσιο μιας εκπαίδευσης, όπου ο εκπαιδευτής δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον, ώστε οι εκπαιδευόμενοι να πειραματιστούν σε έναν νέο τρόπο.
Τρίτο και σημαντικότερο στοιχείο είναι η πρακτική εφαρμογή στην καθημερινότητά μας. Η Μη Βίαιη Επικοινωνία δεν τελειώνει σε μια εκπαίδευση ή μια πιστοποίηση, αλλά είναι μια δουλειά που συνεχίζεται σε όλη μας τη ζωή.

Πού θα με βοηθήσει η Μη Βίαιη Επικοινωνία;
Αυτό φυσικά εξαρτάται από το κάθε άτομο. Ωστόσο, πολλοί μαθητές της διαδικασίας αναφέρουν ότι η Μη Βίαιη Επικοινωνία αποτέλεσε κομβικής σημασίας εργαλείο στην πορεία τους προς μια πιο ουσιαστική και πλήρη ζωή, όπου οι σχέσεις με τους άλλους είναι πιο ξεκάθαρες, ανθρώπινες και ισότιμες, οι συνεργασίες πιο ξεκούραστες και αποτελεσματικές και ο εσωτερικός διάλογος πιο τρυφερός και ανθρώπινος.
Η Μη Βίαιη Επικοινωνία είναι μια τεχνική αλλά ταυτόχρονα μια στάση ζωής που μας βοηθά να αναπτύξουμε το δυναμικό μας και να δημιουργήσουμε έναν κόσμο περισσότερο ισορροπημένο και φιλικό προς κάθε μορφή ζωής.
Πιο συγκεκριμένα, η Μη Βίαιη Επικοινωνία μπορεί να βοηθήσει κάποιον να επικοινωνήσει βαθύτερα με τον/την σύντροφό του, τα παιδιά του, τους συναδέλφους του, τους γείτονες και τους φίλους του. Επίσης, μπορεί κανείς να μειώσει σταδιακά την επίπτωση του θυμού πάνω του και να ανακαλύψει τη μαγεία του συναισθηματικού μοιράσματος και της από καρδιάς επικοινωνίας με τους κοντινούς τους ανθρώπους αλλά ακόμη και με αγνώστους. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, μπορεί ακόμη κανείς να ανακαλύψει ότι δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει πράγματα που δεν του αρέσουν και ότι υπάρχει τρόπος να ακολουθήσει κανείς την καρδιά του και ταυτόχρονα οι ανάγκες όλων να καλυφθούν.

Σε ποιους απευθύνονται οι εκπαιδεύσεις της Μη Βίαιης Επικοινωνίας;
Οι εισαγωγικές εκπαιδεύσεις απευθύνονται σε όλους: γονείς, εκπαιδευτικούς, συντρόφους, συναδέλφους, διευθυντές, θεραπευτές και οποιονδήποτε θεωρεί ότι οι σχέσεις του με τους άλλους και η σχέση του με τον εαυτό του μπορεί να βελτιωθεί.
Κατά διαστήματα διοργανώνονται θεματικές εκπαιδεύσεις που απευθύνονται ειδικότερα σε κάποια από τις πιο πάνω κατηγορίες.

Οι εκπαιδεύσεις στη Μη Βίαιη Επικοινωνία αποτελούν θεραπεία;
Όχι. Είναι γεγονός πως κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου επικοινωνίας μας, το συναισθηματικό άνοιγμα και η ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης που δημιουργούνται μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε με άλλο μάτι πολλές ευαίσθητες πλευρές του εαυτού μας. Ο στόχος ενός εργαστηρίου, ωστόσο, δεν είναι η θεραπεία αλλά η εξάσκηση σε έναν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας που θα μπορέσουμε να μεταφέρουμε και στην καθημερινότητά μας.

Με τη Μη Βίαιη Επικοινωνία θα μάθω να μιλάω ευγενικά;
Πολλές φορές αποκαλούμε ευγένεια το να υιοθετήσουμε ένα συγκεκριμένο ύφος, τόνο φωνής ή λεξιλόγιο. Αν αυτό έχουμε στο νου μας με τη λέξη ευγένεια, τότε η απάντηση είναι όχι.
Η Μη Βίαιη Επικοινωνία δεν μας ζητάει να υιοθετήσουμε έναν τρόπο που δεν είναι αυθεντικός για εμάς. Αυτό που κάνει είναι να μας διαφωτίζει ως προς το ποια είναι τα αποτελέσματα των διαφόρων τρόπων επικοινωνίας, τι επιλογές έχουμε και πώς να τις επιδιώξουμε. Η επιλογή είναι πάντα δική μας.
Είναι συχνό, όσο κανείς εμβαθύνει στη Μη Βίαιη Επικοινωνία, να λειτουργεί όλο και περισσότερο μέσα από ένα πλαίσιο ανθρωπιάς και ενδιαφέροντος για τους άλλους. Αυτή όμως η εκδήλωση συμπόνιας είναι αποτέλεσμα εσωτερικής τοποθέτησης και πρόθεσης και όχι υιοθέτησης κάποιων καλών τρόπων. Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα της Μη Βίαιης Επικοινωνίας μπορεί κατά φορές να μοιάζει αντίθεται από αυτό που συχνά αποκαλούμε «καλούς τρόπους».

Επιτρέπεται να θυμώνουμε στη Μη Βίαιη Επικοινωνία;
Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μας προκύψει αργά ή γρήγορα. Επομένως, ακόμη κι αν η Μη Βίαιη Επικοινωνία δεν το επέτρεπε, δεν θα μπορούσαμε να μην το βιώσουμε. Ο τρόπος διαχείρισης του θυμού που προτείνει η Μη Βίαιη Επικοινωνία είναι η πλήρης έκφρασή του, δηλαδή η αναφορά στις βαθύτερες ανάγκες και τα έντονα συναισθήματα που μας οδηγούν στο θυμό. Η διαδικασία αυτή χρειάζεται χρόνο, εμπειρία στη μέθοδο και εξοικείωση με το συναίσθημα του θυμού. Στην πραγματικότητα όσο πιο εύκολα και συχνά εκφράζουμε το θυμό μας, τόσο πιο εύκολο είναι να το κάνουμε μέσα από τη συνειδητότητα της Μη Βίαιης Επικοινωνίας, σε αντίθεση με την επιλογή της καταστολής του θυμού, που οδηγεί στη συσσώρευσή του και τελικά στην άναρχη έκφρασή του.

Μήπως όμως η Μη Βίαιη Επικοινωνία σημαίνει και παθητικότητα;
Όχι. Ίσως στην αρχή, όταν κάποιος δεν έχει ακόμη αφομοιώσει τα βαθύτερα νοήματα αυτής της προσέγγισης, προσπαθεί να επιβάλει στον εαυτό του μια μη βίαιη στάση, με συνέπεια να καταπιέζει το θυμό του και να λειτουργεί μέσα από την ενέργεια του «πρέπει». Όσο όμως κανείς εμβαθύνει, συνειδητοποιεί ότι η ουσία της Μη Βίαιης Επικοινωνίας είναι η εσωτερική πρόθεση να συνυπάρξουμε στη διάσταση της ανθρωπιάς και του αμοιβαίου σεβασμού και η πίστη ότι, από τη στιγμή που επικοινωνήσουμε βαθύτερα, θα μπορέσουμε να βρούμε λύσεις που καλύπτουν τις ανάγκες όλων.
Βλέποντας τον κόσμο μέσα από αυτό το πρίσμα, συνειδητοποιούμε ότι Μη Βία δεν σημαίνει παθητικότητα δράση, πολλές φορές έντονη και θορυβώδης, η οποία όμως δεν έχει την πρόθεση να προκαλέσει πόνο, αλλά ανοίξει χώρο για τη ζωή, δηλαδή για την κάλυψη των αναγκών όλων των εμβίων όντων.

Με τη Μη Βίαιη Επικοινωνία θα πάψω να έχω συγκρούσεις στη ζωή μου;
Όχι. Σταδιακά όμως η διαχείριση αυτών των συγκρούσεων θα γίνεται με έναν περισσότερο συμπονετικό και αποτελεσματικό τρόπο, με συνέπεια το συναισθηματικό φορτίο που δημιουργείται από αυτές τις συγκρούσεις να είναι μικρότερο. Ειδικότερα στις σχέσεις που μας ενδιαφέρουν περισσότερο, εκεί που τα συναισθήματα είναι βαθιά και έντονα, είναι πιθανό να χρειαστεί περισσότερος χρόνος μέχρι να μπορέσουμε να δρέψουμε τους καρπούς της Μη Βίαιης Επικοινωνίας. Όσο πιο ανώδυνο είναι ένα πρόβλημα επικοινωνίας, τόσο πιο εύκολο είναι να εφαρμόσουμε τη μέθοδο, γι’ αυτό αποτελεί κοινή πρακτική να ξεκινάμε την εξάσκησή της από αυτές τις περιπτώσεις και σταδιακά να την εφαρμόζουμε σε αυτές που μας απασχολούν περισσότερο.

Υπάρχουν προϋποθέσεις για να συμμετάσχει κανείς σε μία εκπαίδευση;
Η ουσιώδης προϋπόθεση είναι η πρόθεση του συμμετέχοντα να δοκιμάσει έναν διαφορετικό τρόπο επικοινωνίας και αντιμετώπισης των σχέσεων.
Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών ασκήσων είναι δυνατό να προκύψει συναισθηματική ένταση, άβολα ή και δυσάρεστα συναισθήματα. Αυτη είναι μια συνήθης και παροδική κατάσταση, αλλά είναι απαραίτητο οι συμμετέχοντες να είναι εξοικειωμένοι με αυτό το ενδεχόμενο.

Μπορώ να μοιραστώ τη Μη Βίαιη Επικοινωνία με άλλους;
Ναι και αυτό, όχι μόνο είναι επιθυμητό, αλλά και συχνά απαραίτητο για να εμβαθύνουμε στη διαδικασία.
Ωστόσο, το όνομα «Nonviolent Communication / Μη Βίαιη Επικοινωνία» είναι πνευματική ιδιοκτησία του CNVC (Center for Nonviolent Communication) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε τίτλους εκπαιδεύσεων, εκδηλώσεων και εκπαιδευτικών υλικών μόνο από τους πιστοποιημένους εκπαιδευτές ή όσους βρίσκονται σε επίσημη διαδικασία πιστοποίησης. Το ίδιο ισχύει για τον τίτλο του «Εκπαιδευτή Μη Βίαιης Επικοινωνίας».
Συνεπώς, μπορεί κανείς να μοιραστεί τη Μη Βίαιη Επικοινωνία βρίσκοντας έναν άλλο τίτλο για τις εκπαιδεύσεις του. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης ή στο εσωτερικό του εκπαιδευτικού του υλικού μπορεί να αναφερθεί στη Μη Βίαιη Επικοινωνία, αρκεί να αναφέρει το όνομα του Marshall Rosenberg και την ιστοσελίδα του CNVC (www.cnvc.org).

http://non-violence.gr/

https://rotasapantaw.wordpress.com/wp-admin/post-new.php

Μη βίαιη επικοινωνία – Marshall Rosenberg

Η μη βίαιη επικοινωνία είναι μια μέθοδος επικοινωνίας, η οποία αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό Ψυχολόγο Marshall Rosenberg (1934-2015), ως ενας τρόπος επίλυσης συγκρούσεων με ειρηνικό τρόπο. Ο Marshall Rosenberg εμπνέυστηκε αυτή τη μέθοδο ακολουθώντας τις αρχές της πελατοκεντρικής προσέγγισης του Ψυχολόγου Carl Rogers (1902-1987).

Η μη βίαιη επικοινωνία είναι μια φιλοσοφία, μια στάση ζωής, η οποία χρειάζεται συνεχώς να καλλιεργείται. Εστιάζει στα συναισθήματα και τις ανάγκες του ατόμου και των άλλων. Είναι η φωνή της «καμηλοπάρδαλης», η οποία:

Ακούει με ενσυναίσθηση και κατανόηση το συνομιλητή
Αναλαμβάνει την ευθύνη για τα συναισθήματά της
Εχει συνείδηση των αναγκών της και τις εκφράζει
Ζητά από τους άλλους αλλά δεν απαιτεί.
Σε αντίθεση με τη φωνή του «τσακαλιού» που αντιδρά με κριτική και βίαιη συμπεριφορά.

Στόχος της μη βίαιης επικοινωνίας είναι ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου με τον οποίο εκφραζόμαστε, αλλά και του τρόπου με τον οποίο ακούμε τους άλλους. Στη Μη Βίαιη Επικοινωνία δεν εστιάζουμε τόσο στις λύσεις των προβλημάτων, αλλά στην επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους και στην ενίσχυση της διαπροσωπικής σχέσης. Η μεθοδος δινει αξία σε μια γλωσσα που προάγει την καλη διαθεση και ενισχύει την αυτοεκτίμηση ενθαρρύνοντας το άτομο να αναλάβει την προσωπική του ευθύνη για τις επικοινωνιακές του επιλογές, καθώς και για τη βελτίωση της ποιότητας των σχέσεων του.

Σύμφωνα με τη μέθοδο υπάρχουν 4 βασικά βήματα να ακολουθήσουμε.

vima-1o Παρατήρηση
«Η ικανότητα να παρατηρείς χωρίς να αξιολογείς είναι η υψηλότερη μορφή ευφυίας»
Jiddu Krishnamurti

Παρατηρούμε τι πραγματικά συμβαίνει σε μια κατάσταση και περιγράφουμε το γεγονός χωρίς ερμηνεία ή κρίση. Το γεγονός είναι πιο αναλυτικό και συγκεκριμένο ενώ η κρίση δημιουργεί γενικεύσεις και αυθαιρεσίες.

Mi-viaii-epikoinonia-icon3

Στο βήμα αυτό χρησιμοποιούμε ρήματα που συνδέονται άμμεσα με τις αισθήσεις μας όπως: βλέπω, ακούω, μυρίζω, πιάνω, γεύομαι.

vima-2o Συναισθήματα
«Τα συναισθήματά σου είναι οι καλύτεροι φίλοι σου, διότι δεν σε αφήνουν ποτέ. Σου οξύνουν την προσοχή σε κάτι που πρέπει να γνωρίζεις»
Gary Zukav

Στο βήμα αυτό εστιάζουμε στο συναισθημά μας, εκφράζουμε το πώς νιώθουμε με το συγκεκριμένο γεγονός.

Π.χ. στο παραπάνω παράδειγμα η μητέρα μπορεί να πει: «Γιε μου αισθάνομαι αποθαρρημένη όταν βλέπω το δωμάτιό σου ακατάστατο, το πάτωμα γεμάτο παιχνίδια και τετράδια.»

Τα βασικά και πανανθρώπινα συναισθήματα είναι η Χαρά, η θλίψη,ο φόβος και ο θυμός.

Ενδεικτικά παρατίθεται πίνακας με συναισθήματα

Mi-viaii-epikoinonia-icon4

vima-3o Ανάγκες
«Στον πυρήνα του θυμού είναι μια ανάγκη που δεν έχει ικανοποιηθεί»
Marshall B.Rosenberg

Σε αυτό το βήμα εκφράζουμε τις ανάγκες μας αφού φυσικά πρώτα αναγνωρίσουμε πώς αυτές συνδέονται με τα συναισθήματά μας. Όταν οι ανάγκες μας δεν ικανοποιούνται τότε δημιουργείται μέσα μας ένα δυσφορικό συνάισθημα. Όταν δεν εκφράζουμε τις ανάγκες μας με αμεσότητα και το κάνουμε έμμεσα (κατηγορίες, συμπεράσματα, ερμηνείες) τότε οι άλλοι το εκλαμβάνουν σαν κριτική και έχουν την τάση να αμύνονται, να επιτίθονταν ή να ακινητοποιούνται.

Στο παραπάνω παράδειγμα η μητέρα μπορεί να συμπληρώσει τη φράση της λέγοντας: «Γιε μου αισθάνομαι αποθαρρυμένη όταν βλέπω το δωμάτιό σου ακατάστατο, το πάτωμα γεμάτο παιχνίδια και τετράδια, έχω ανάγκη τη συνεργασία σου και τη βοήθειά σου»

vima-4o Αίτημα
«Η συμπεριφορά των ανθρώπων γίνεται κατανοητή, αν λάβουμε υπόψη τους σκοπούς, τις ανάγκες και τα κίνητρά τους.»
Thomas Mann

Σε αυτό το βήμα εκφράζουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε για να ικανοποιηθεί η ανάγκη μας. Καλό είναι να χρησιμοποιούμε ερωτήσεις σε αυτό το βήμα και να φροντίζουμε τη σχέση μας ρωτώντας τον συνομιλητή μας πώς αισθάνεται με όσα του λέμε.

Π.χ. «Γιε μου αισθάνομαι αποθαρρυμένη όταν βλέπω το δωμάτιό σου ακατάστατο, το πάτωμα γεμάτο παιχνίδια και τετράδια, έχω ανάγκη τη συνεργασία σου και τη βοήθειά σου, μπορείς να τακτοποιήσεις το δωματιό σου; Πώς νιώθεις με αυτό που σου λέω;»

Χρειάζεται προσοχή όταν εκφράζουμε το αίτημά μας ώστε αυτό να μη γίνει απαίτηση. Καλό είναι να αποφεύγονται λέξεις όπως: έπρεπε, υποτίθεται ότι, πάντα, ποτέ, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε επίκριση του άλλου.

Η μέθοδος της μη βίαιης επικοινωνίας δεν έχει σκοπό να αλλάξει τους ανθρώπους, στόχος της είναι να εγκαθιδρύσει σχέσεις ειλικρίνειας και ενσυναίσθησης μεταξύ αυτών.

Η ενσυναίσθηση είναι μια έμφυτη ανθρώπινη δεξιότητα, η οποία χρειάζεται να καλλιεργείται καθόλη τη διάρκεια της ζωής του ατόμου. Περιγράφηκε από τον Ψυχολόγο Carl Rogers ως η ικανότητα κατανόησης της κατάστασης του άλλου και του μοιράσματος των συγκινήσεων, των σκέψεων και της συμπεριφοράς του. Ουσιαστηκά είναι η ικανότητα να μπαίνουμε στα παπούτσια του άλλου.

Καλλιεργώντας εμείς ως γονείς αυτού του είδους την επικοινωνία με τα παιδιά μας τα βοηθάμε να επικοινωνούν με τον ίδιο τρόπο και έτσι να είναι σε επαφή με τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους. Τα παιδιά μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους, να κατανοούν τη σχέση αυτών με τις σκέψεις και τις συμπεριφορές τους, να βιώνουν τα σημάδια που στέλνει το σώμα τους όταν οι ανάγκες τους ζητούν ικανοποίηση και να επιλύουν ειρηνικά τα προβλήματά τους.

Μεγαλώνοντας, στην ενήλικη ζωή τους θα συμπεριφέρονται με διεκδικητικότητα και θα έχουν υψηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης.

Ας ξεκινήσουμε από σήμερα να κάνουμε πράξη αυτά τα βήματα!

Βιβλιογραφικές Αναφορές:

Ζάννη Μ. Μέθοδος: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΧΩΣ ΒΙΑ κατά Marshall Rosenberg. http://www.kede.org
Λοίζου-Μαλικιώση. Μ. (2003). Μια κριτική ματιά στην ενσυναίσθηση. Ψυχολογία 10, 295-309
https://en.wikipedia.org/wiki/Marshall_Rosenberg
http://www.ayahuasca-wasi.com/english/articles/NVC.pdf
Ιωάννα Αλπέρτη
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια

http://www.kidsgo.com.cy/LibraryParents/?p=15723

10 βήματα για τη διαχείριση του θυμού.

Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να βγάζει καπνούς ενώ είσαι ακινητοποιημένη στην κίνηση; Έχεις νιώσει την πίεσή σου να χτυπάει κόκκινο όταν το μικρό σου αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί και να εφαρμόσει τα όσα του λες; Έχεις βγει ποτέ εκτός εαυτού γιατί ο σύντροφός σου δεν μπορεί να σε καταλάβει; Τότε, μάλλον, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει θυμός!
Ο θυμός είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα και χρειάζεται να τον εκφράζουμε. Ωστόσο, έχει μεγάλη σημασία τόσο για την ψυχική μας υγεία, όσο και για τις σχέσεις μας με τους γύρω μας, να τον διαχειριζόμαστε σωστά.
Μερικές χρήσιμες συμβουλές για τη διαχείριση του θυμού:
Χρησιμοποίησε την τεχνική του timeout. Αν δεις πως κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης αρχίσεις να νιώθεις θυμό, άγχος και ένταση, δώσε στον εαυτό σου χρόνο για ένα διάλειμμα. Απομακρύνσου από τον χώρο λέγοντας για π.χ. ‘Χρειάζομαι λίγη ώρα για να σκεφτώ αυτά που είπαμε. Θα ήθελα να συνεχίσω τη συζήτηση σε λίγο’ ή ‘Νιώθω πολύ θυμωμένη αυτή τη στιγμή. Θα λύσουμε το θέμα λίγο αργότερα ’ . Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως θα αποφύγεις την κατάσταση που σε δυσκολεύει. Είναι σημαντικό να μην ξεχάσεις να επανέλθεις στο θέμα όταν θα είσαι πιο ήρεμη και με καθαρό μυαλό
Μέτρα μέχρι το 10. Δεν πρόκειται για μια συμβουλή μόνο για παιδιά. Συχνά, πάνω στο θυμό μας λέμε πράγματα που πληγώνουν, δίχως στην πραγματικότητα να είναι αυτός ο στόχος μας. Ωστόσο, μια σκληρή κουβέντα είναι τόσο επώδυνη όσο μια μαχαιριά και αφήνει μόνιμα το σημάδι της. Επομένως, πάρε λίγο χρόνο μετρώντας μέχρι το 10, ανασυγκρότησε τις σκέψεις σου και μετά δώσε την απάντησή σου
Δημιούργησε τη δική σου χαλαρωτική εικόνα. Το μυαλό μας δεν μπορεί να επικεντρωθεί ταυτόχρονα σε δύο αντίθετες σκέψεις (μία αρνητική και μία θετική). Έτσι, πάρε μερικές βαθιές, αργές αναπνοές και επικεντρώσου σε μια εικόνα που σε ηρεμεί και σε γεμίζει με ευχάριστα συναισθήματα. Προσπάθησε η αναπνοή σου να είναι σπλαχνική και όχι διαφραγματική, καθώς η πρώτη μπορεί να σε οδηγήσει ακόμα και σε βαθειά χαλάρωση εάν την εφαρμόσεις για τουλάχιστον 10΄
Παρατήρησε τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα σου. Οι βιολογικές αντιδράσεις στο στρες και τον θυμό αντανακλώνται στο πρόσωπο και το σώμα σου. Πρόσεξε π;vς εκφράζεις σωματικά την ένταση και τη δυσαρέσκειά σου και προσπάθησε να μαλακώσεις τις εκφράσεις σου. Συχνά, ο συνομιλητής σου γίνεται πιο επιθετικός μαζί σου όχι τόσο λόγω αυτών που του λες, αλλά του τρόπου που χρησιμοποιείς
Εντόπισε τα προειδοποιητικά σημάδια. Ο θυμός είναι σαν ένα ηφαίστειο που βράζει, έτοιμο να εκραγεί. Πριν φτάσεις σε μια έκρηξη θυμού, εντόπισε τις αρνητικές σκέψεις που βρίσκονται στη βάση του ηφαιστείου αυτού – π.χ. ‘Πάλι δεν με καταλαβαίνει’, ‘Το κεφάλι μου αρχίζει να μυρμηγκιάζει’, ‘Αρχίζω να ενοχλούμαι από την κατάσταση’, ‘Θέλω να βάλω τις φωνές’ – και βάλε ένα STOP πριν ξεφύγουν από τον έλεγχό σου!
Αναζήτησε τις πηγές του θυμού σου. Είναι σημαντικό να κατανοήσεις όχι μόνο τι συμβαίνει όταν θυμώνεις, αλλά και για πιο λόγο συμβαίνει. Συχνά, είμαστε θυμωμένοι για μέρες, βδομάδες ακόμα και για χρόνια – δίχως να το εκδηλώνουμε – ξεχνώντας, έτσι, την αιτία του θυμού μας. Αναρωτήσου, λοιπόν, ‘Ποια είναι η πραγματική πηγή του θυμού μου;’, ‘Μήπως προσπαθώ υπερβολικά να έχω τον έλεγχο των καταστάσεων’», ‘Νιώθω αποδεκτή από τους γύρω μου;’
Μείωσε το στρες της καθημερινότητας. Εάν ήδη βιώνεις μια καθημερινότητα γεμάτη στρες, οι πιθανότητες να έχεις εκρήξεις θυμού πολλαπλασιάζονται. Οι τεχνικές χαλάρωσης δεν θα σε βοηθήσουν μόνο στο να αποκτήσεις καλύτερο έλεγχο του εαυτού σου, αλλά θα συμβάλλουν στην αυτοπεποίθησή σου και στη βελτίωση των διαπροσωπικών σου σχέσεων. Δοκίμασε κάτι από τα παρακάτω:
Σωματική άσκηση (tai-chi, yoga, jogging). Είναι καλό να επιλέξεις κάτι που θα οδηγεί σε χαλάρωση των μυών και θα ενισχύει την αυτοσυγκέντρωσή σου
Δημιουργία υποστηρικτικού δικτύου. Φρόντισε να εκτονώνεις σταδιακά τον θυμό σου και όλα όσα σε απασχολούν μέσα από την κουβέντα με καλούς σου φίλους και την εκδήλωση των συναισθημάτων σου. Πρόσεξε μόνο μην ξεπεράσεις τα όρια και αρχίσεις να γίνεσαι κουραστική για τους άλλους.
Διαλογισμός. Όχι μόνο βοηθάει στη χαλάρωση του σώματος, αλλά συμβάλλει στην κατανόηση των όσων νιώθεις στο εδώ και τώρα με στόχο την αποτελεσματική διαχείρισή τους. Ο ειδικός θα σε καθοδηγήσει έτσι ώστε να συμφιλιωθείς με δικά σου λάθη του παρελθόντος, αλλά και να βρεις τη δύναμη να συγχωρήσεις τους γύρω σου και να προχωρήσεις στη ζωή σου δίχως σκιές
Αναζήτησε λύσεις. Αντί να επικεντρώνεσαι μόνο στο ότι οι καταστάσεις σε κάνουν να θυμώνεις, βρες λύσεις. ‘Σε τρελαίνει που ο γιος σου έχει το δωμάτιό του άνω – κάτω; Κλείσε την πόρτα’, ‘Καθυστερεί ο σύντροφός σου να έρθει για φαγητό; Οργάνωσε το φαγητό για λίγο αργότερα ή συμφωνήστε κάποιες μέρες της εβδομάδας να τρώτε χωριστά’. Θυμήσου: Ο θυμός δεν είναι η λύση. Ίσα ίσα, μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα!
Χρησιμοποίησε το ‘ Εγώ ’ μήνυμα. Όταν κριτικάρεις ή κατηγορείς τους άλλους, μόνο επιθετικοί μπορεί να γίνουν μαζί σου και να σε εξαγριώσουν ακόμα περισσότερο. Παραδείγματος χάριν, πες, ‘Νιώθω εκνευρισμό επειδή πάλι άφησες τα βρώμικα πιάτα στο τραπέζι’, αντί για, ‘Ποτέ δε βοηθάς με τις δουλειές του σπιτιού’.
Ζήτα την βοήθεια ενός ειδικού. Η διαχείριση του θυμού, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αναζήτησε τη βοήθεια ενός ειδικού στην περίπτωση που ο θυμός σου βγαίνει συχνά εκτός ελέγχου, πληγώνοντας τους γύρω σου και προκαλώντας σε σένα ενοχές
‘Ο καθένας μπορεί εύκολα να θυμώσει. Μα να θυμώσει κανείς τότε που πρέπει, στο βαθμό που είναι σωστό, στον κατάλληλο χρόνο, για ένα δίκαιο ζήτημα, και με το σωστό τρόπο, δεν είναι στο χέρι του καθενός κι ούτε είναι εύκολο πράγμα.’ – Αριστοτέλης

Γράφει: Παναγιωτουνάκου Ελπίδα
Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια
http://www.iatronet.gr/ygeia/psyxiki-ygeia/article/22434/10-vimata-gia-ti-diaxeirisi-toy-thymoy.html

Μείνετε αχόρταγοι, μείνετε τρελαμένοι!

Μείνετε αχόρταγοι, μείνετε τρελαμένοι! Πρέπει να βρεις τι και ποιος σου αρέσει: Ολόκληρη η συγκλονιστική ομιλία- μάθημα ζωής του Στιβ Τζομπς στους απόφοιτους του Στάνφορντ.
Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο που μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω ήταν πως αγαπούσα αυτό που έκανα. Πρέπει να βρεις τι και ποιος σου αρέσει. Αυτό είναι αλήθεια στη δουλειά και στον έρωτα. Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι μαζί σας στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Δεν πήρα ποτέ πανεπιστημιακό πτυχίο. Για να πούμε την αλήθεια, τούτη δω η μέρα είναι ότι κοντινότερο σε αποφοίτηση έχω ζήσει. Έτσι είναι, αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Θέλω να μοιραστώ μαζί σας τρεις ιστορίες. Η πρώτη ιστορία μιλάει για διαδρομές Εγκατέλειψα το κολέγιο του Ριντ στο πρώτο μου εξάμηνο, αλλά τριγυρνούσα στους χώρους του άλλο ενάμισι χρόνο, πριν τα παρατήσω για τα καλά. Λοιπόν, γιατί τα παράτησα; Όλα ξεκίνησαν πριν καν γεννηθώ… Η πραγματική μου μητέρα ήταν μια νεαρή, ανύπαντρη απόφοιτος κολεγίου, που αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία. Η μεγαλύτερη επιθυμία της ήταν να με υιοθετήσει ένα ζευγάρι πανεπιστημιακής μόρφωσης και κανόνισε τα πάντα ώστε μόλις γεννηθώ να με υιοθετήσει ένας δικηγόρος και η σύζυγός του. Το πρόβλημα ήταν πως μόλις ξεπρόβαλα, εκείνοι αποφάσισαν πως προτιμούσαν ένα κορίτσι. Έτσι οι γονείς μου, που ήταν καταγεγραμμένοι σε ένα είδος «λίστας αναμονής» δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα μες στο βράδυ, που τους ανακοίνωσε: «ξαφνικά βρέθηκε ένα αγοράκι· το θέλετε;» «Φυσικά», απάντησαν. H ομιλία στο Στάνφορντ Αλλά η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε πως η θετή μου μητέρα μου δεν είχε πάει ποτέ στο κολέγιο κι ο θετός μου πατέρας μου δεν είχε καν αποφοιτήσει από το λύκειο. Κι αρνήθηκε να υπογράψει τα χαρτιά της υιοθεσίας. Υποχώρησε μόνο μετά από κάμποσους μήνες, όταν οι γονείς μου της υποσχέθηκαν πως κάποια μέρα θα πήγαινα στο κολέγιο. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, έτσι κι έγινε. Αλλά επέλεξα αφελώς ένα κολέγιο πανάκριβο, σχεδόν σαν το Στάνφορντ, πράγμα που σήμαινε πως σχεδόν όλες οι οικονομίες των σκληρά εργαζόμενων γονιών μου θα πήγαιναν στα δίδακτρα. Μέσα σε έξι μήνες δεν έβλεπα καμιά χρησιμότητα σ΄ αυτό. Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και το κολέγιο δεν μου έδινε κανένα μπούσουλα για να το βρω. Επιπλέον, ξόδευα τις οικονομίες μιας ζωής των γονιών μου. Αποφάσισα λοιπόν να τα παρατήσω, ελπίζοντας πως όλα θα πήγαιναν κατ, ευχήν. Εκείνη την εποχή ήμουν στ΄ αλήθεια φοβισμένος, αλλά τώρα ξέρω πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ μου. Από τη στιγμή που εγκατέλειψα τις σπουδές μου έπαψα να γράφομαι σε ένα σωρό προαπαιτούμενα μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και παρακολουθούσα ως ελεύθερος ακροατής μόνο εκείνα που μου άρεσαν. Δεν ήταν βέβαια όλα τόσο υπέροχα: δεν δικαιούμουν δωμάτιο στην εστία κι έτσι κοιμόμουν «στρωματσάδα» σε δωμάτια φίλων μου· για να φάω μάζευα άδεια μπουκάλια κόκα κόλα για 5 σεντς το ένα και για να έχω τουλάχιστο ένα αξιοπρεπές γεύμα τη βδομάδα χρειαζόταν να περπατάω κάθε Κυριακή βράδυ 7 χιλιόμετρα, μέχρι το ναό των «χάρε κρίσνα». Αλλά περνούσα καλά. Κι ένα σωρό από όσα γνώρισα ακολουθώντας τη διαίσθησή μου και προσπαθώντας να ικανοποιήσω την περιέργειά μου, αποδείχτηκαν ανεκτίμητα στο μέλλον. Δεν έχετε πολύ χρόνο, μην τον σπαταλήσετε λοιπόν ζώντας τις ζωές κάποιων άλλων. Μην αιχμαλωτιστείτε από το δόγμα που λέει να ζείτε σύμφωνα με το τι νομίζουν οι άλλοι. Μην αφήνετε τη γνώμη των άλλων να πνίξει την εσωτερική σας φωνή. Και -το σημαντικότερο- να έχετε το θάρρος να ακούτε την καρδιά και τη διαίσθησή σας. Επιτρέψτε μου να σας δώσω ένα παράδειγμα: Εκείνη την εποχή το «Ριντ» είχε ίσως ένα από τα καλύτερα μαθήματα καλλιγραφίας στη χώρα. Παντού στο κάμπους έβλεπες θαυμάσια καλλίγραφα πόστερ, πινακίδες και σχέδια. Καθώς είχα εγκαταλείψει τις σπουδές μου και δεν ήμουν υποχρεωμένος να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα, αποφάσισαν να πάω να παρακολουθήσω καλλιγραφία, για να δω πώς κατάφερναν αυτά τα θαύματα. Έμαθα έτσι για τις γραμματοσειρές «σέριφ» και «σανς σέριφ», για τις αποστάσεις μεταξύ γραμμάτων -ανάλογα με τα γράμματα- ό,τι κάνει υπέροχη την τυπογραφία. Ήταν ένα θαυμάσιο μάθημα, γεμάτο ιστορία, καλλιτεχνία και καλαισθησία, που πραγματικά με συνεπήρε. Ούτε μου περνούσε από το μυαλό πως όλα τούτα θα μου χρησίμευαν κάποια μέρα στη ζωή μου. Δέκα χρόνια αργότερα όμως, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή «Μάκιντος» ξαναθυμήθηκα εκείνο το μάθημα. Και χρησιμοποιήσαμε στο Μακ όλα όσα είχα μάθει. Εκείνος ήταν ο πρώτος υπολογιστής που διέθετε καλλιγραφία. Αν δεν είχα παρακολουθήσει εκείνο το συγκεκριμένο μάθημα, οι Μάκιντος δεν θα είχαν ποτέ πολλές γραμματοσειρές ή μεγέθη γραμμάτων. Κι αφού το μόνο που έκαναν τα «ουίντοους» ήταν να αντιγράψουν τα Μακ, μάλλον αυτά δεν θα υπήρχαν σε κανένα υπολογιστή. Κι αν δεν τα είχα παρατήσει, δεν θα είχα παρακολουθήσει ποτέ μου εκείνο το μάθημα καλλιγραφίας κι οι υπολογιστές δεν θα πρόσφεραν τις δυνατότητες καλλιγραφίας που προσφέρουν σήμερα. Φυσικά ήταν αδύνατο να τα προβλέψω όλα αυτά όταν ήμουν στο κολέγιο. Δέκα χρόνια αργότερα όμως, ήταν όλα πολύ-πολύ ξεκάθαρα. Θέλω να πω, ποτέ δεν γίνεται να προβλέψεις την πορεία σου. Για να την εκτιμήσεις, θα πρέπει να την κοιτάξεις προς τα πίσω. Χρειάζεται λοιπόν να εμπιστευτείτε πως όλα τα βήματά σας, πως με κάποιο τρόπο σας οδηγούν στο μέλλον σας. Πρέπει να εμπιστευθείτε κάτι -ή κάποιον: το ένστικτό σας, τη μοίρα, το κάρμα, τη ζωή, δεν έχει σημασία. Αυτή η άποψη ποτέ δεν με απογοήτευσε και καθόρισε τη ζωή μου. Η δεύτερη ιστορία μου μιλάει για αγάπη και απώλειες Ήμουν τυχερός: βρήκα τι μου άρεσε νωρίς στη ζωή μου. Ο Ουοζ (Wozniak) κι εγώ ξεκινήσαμε την «άπλ» στο γκαράζ των γονιών μου, όταν ήμουν είκοσι χρονών. Δουλέψαμε σκληρά και δέκα χρόνια αργότερα η «απλ» δεν ήταν πια οι δυο μας κι ένα γκαράζ, αλλά μια εταιρία αξίας άνω των 2 δις δολαρίων, με πάνω από 4,000 εργαζόμενους. Ένα χρόνο νωρίτερα, με το που έκλεινα τα 30, είχαμε ρίξει στην αγορά την πιο ωραία μας δημιουργία -τον «Μάκιντος». Και μετά απολύθηκα. Πώς μπορεί κάποιος να απολυθεί από μια εταιρία που ίδρυσε; Να, καθώς μεγάλωνε η «απλ» σκέφτηκα να προσλάβω κάποιον ταλαντούχο μάνατζερ για να διοικούμε μαζί την εταιρία και πράγματι, για κανά χρόνο όλα πήγαιναν πρίμα. Μετά όμως, οι απόψεις μας για το μέλλον άρχισαν να διαφοροποιούνται και στο τέλος τσακωθήκαμε. Όταν έγινε αυτό, το διοικητικό συμβούλιο πήγε με το μέρος του. Έτσι λοιπόν, στα 30 μου, βρέθηκα έξω από την εταιρία, και μάλιστα με πολύ δημόσιο τρόπο. Ο σκοπός ολόκληρης σχεδόν της ενήλικης ζωής μου είχε πια χαθεί, κι αυτό ήταν τόσο επώδυνο. Για αρκετούς μήνες δεν είχα ιδέα τι να κάνω. Αισθανόμουν πως είχα απογοητεύσει τους συνεργάτες μου, πως η σκυτάλη μού είχε γλιστρήσει από τα χέρια, μόλις μου την παρέδωσαν. Συναντήθηκα με τον Ντέιβιντ Πάκαρντ (David Packard) και τον Μπομπ Νόις (Bob Noyce) προσπαθώντας να απολογηθώ για το πώς τα ΄χα καταστρέψει όλα με τέτοιο τρόπο. Ήμουν μια πασίγνωστη αποτυχία και μου πέρασε από το μυαλό να εγκαταλείψω την κοιλάδα. Σιγά σιγά όμως, μια αίσθηση γεννήθηκε μέσα μου: εξακολουθούσα να αγαπάω τη δουλειά μου. Ότι κι αν είχε συμβεί στην «απλ», αυτό δεν είχε πειραχτεί, ούτε κατ, ελάχιστο. Με είχαν απορρίψει, ήμουν όμως ακόμα ερωτευμένος. Έτσι αποφάσισα να ξαναρχίσω από την αρχή. Τότε δεν το καταλάβαινα, αλλά η απόλυσή μου από την «απλ» ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου είχε συμβεί. Κι ο μόνος τρόπος να κάνετε υπέροχη δουλειά είναι να αγαπάτε ότι κάνετε. Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε. Μην βολεύεστε. Όπως συμβαίνει και στον αισθηματικό τομέα, όταν έρθει, θα το καταλάβετε. Κι όπως σε κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται καλύτερο όσο περνάει ο χρόνος. Συνεχίστε λοιπόν να ψάχνετε, μέχρι να το βρείτε. Μην τα παρατάτε. Η βαρύτητα της επιτυχίας αντικαταστάθηκε από την ελαφρότητα να είμαι ξανά αρχάριος, αβέβαιος για τα πάντα. Απελευθερώθηκα και μπήκα σε μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου. Την επόμενη πενταετία ξεκίνησα μια εταιρία που τη λέγαν «νεξτ», μια άλλη που τη λέγαν «πίξαρ» κι ερωτεύτηκα μια υπέροχη γυναίκα που έγινε σύζυγός μου. Με την «πίξαρ» -που είναι σήμερα μια από τις πιο πετυχημένες εταιρίες κινηματογραφικής παραγωγής του κόσμου- δημιουργήσαμε την πρώτη ταινία ψηφιακής κίνησηςστην ιστορία του κινηματογράφου, το «τόι στόρι». Τα γεγονότα πήραν απροσδόκητη τροπή όταν η «απλ» αγόρασε την «νεξτ» και ξαναβρέθηκα στην «απλ», ενώ η τεχνολογία που είχαμε αναπτύξει στη «νεξτ» βρέθηκε στην καρδιά της σημερινής αναγέννησης της «απλ». Και με τη Λορίν δημιουργήσαμε μια θαυμάσια οικογένεια. Είμαι βέβαιος πως τίποτα από αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν είχα απολυθεί από την «απλ». Η γεύση του φάρμακου ήταν απαίσια, πιστεύω όμως πως το χρειαζόμουν. Υπάρχουν φορές που η ζωή σε χτυπάει κατακέφαλα. Μην χάνετε την πίστη σας. Είμαι πεπεισμένος πως το μόνο που μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω ήταν πως αγαπούσα αυτό που έκανα. Πρέπει να βρεις τι και ποιος σου αρέσει. Αυτό είναι αλήθεια στη δουλειά και στον έρωτα. Ένα μεγάλο τμήμα της ζωής σας θα αφιερωθεί στην εργασία σας και ο μόνος τρόπος για να είστε ικανοποιημένοι είναι να θεωρείτε πως κάνετε υπέροχη δουλειά. Κι ο μόνος τρόπος να κάνετε υπέροχη δουλειά είναι να αγαπάτε ότι κάνετε. Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να ψάχνετε. Μην βολεύεστε. Όπως συμβαίνει και στον αισθηματικό τομέα, όταν έρθει, θα το καταλάβετε. Κι όπως σε κάθε σπουδαία σχέση, θα γίνεται καλύτερο όσο περνάει ο χρόνος. Συνεχίστε λοιπόν να ψάχνετε, μέχρι να το βρείτε. Μην τα παρατάτε.
Πηγή: http://www.lifo.gr

Ενσυναίσθηση: Η άγνωστη δύναμη των γονέων!

Ενσυναίσθηση… Μία λέξη που σίγουρα έχουν συναντήσει όσοι έχουν διαβάσει έστω και ελάχιστα για τη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών. Τι σημαίνει όμως; Είναι κάτι έμφυτο ή μία ιδιότητα που μπορούμε να καλλιεργήσουμε; Δείχνω ενσυναίσθηση θα πει συμπάσχω ή μήπως όχι;

Στα λεξικά ο όρος εξηγείται ως εξής: Η ενεργή κατανόηση των συναισθήματα του άλλου, να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Ναι, αλλά πώς γίνεται αυτό;

Όλοι γνωρίζουμε πόσο εξαιρετικά δύσκολο, και ενίοτε βασανιστικό, μπορεί να είναι το να περιγράψουμε με λέξεις όχι αυτό που σκεφτόμαστε, αλλά αυτό που νιώθουμε. Πόσο μάλλον για τα παιδιά που ακόμη δεν έχουν κατακτήσει τη γλώσσα και δεν μπορούν να εκφραστούν.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι η μητέρα που εξοργίζεται με το γιο της επειδή τελευταία στιγμή της λέει ότι δεν θέλει να πάει στο θέατρο (με θέμα έναν μυθικό ήρωα της Αρχαίας Ελλάδας) για το οποίο είχαν ήδη συζητήσει εδώ και καιρό και είχαν προαγοράσει τα εισιτήρια. Η μητέρα, θεωρώντας ότι πρόκειται για παραξενιά και καπρίτσιο του παιδιού προσπαθεί να συγκρατήσει τα νεύρα της και να εφαρμόσει όσα της έχουν υποδείξει για την επιβολή ορίων. Εάν όμως, συζητούσε λίγο με το παιδί, εάν έδειχνε ενσυναίσθηση αγνοώντας τη δική της συναισθηματική ορμή, τότε ίσως καταλάβαινε ότι ο 4χρονος γιος της είχε τρομάξει με όσα άκουσε για τα μυθικά τέρατα και απλώς… φοβόταν.

Δείχνοντας ενσυναίσθηση, οι γονείς όχι μόνο αποφεύγουν τα λάθη, αλλά έχουν και τη δυνατότητα να μάθουν στα παιδιά να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους. Αξιοποιούν τις στιγμές εκείνες που το παιδί μιλά για το πώς νιώθει για να δείξουν ενσυναίσθηση (δηλαδή να το ακούσουν ενεργά και μπουν στη θέση του), για να το βοηθήσουν να χειριστεί τα συναισθήματά του και να επιλύσει τα προβλήματά του.

Τι δεν είναι ενσυναίσθηση

Αν και είναι παρεμφερής, η έννοια «συμπάσχω» δεν είναι συνώνυμη της ενσυναίσθησης. Ένα άτομο μπορεί να συμπάσχει βιώνοντας, για παράδειγμα, τον ψυχικό πόνο του άλλου, αλλά μπορεί κάλλιστα να μην αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα που προκαλούν αυτόν τον πόνο ή απορρέουν από αυτόν. Αντίθετα, ένα άτομο που διακρίνεται για την ενσυναίσθησή του μπορεί πιο εύκολα και να συμπάσχει την ίδια στιγμή, βιώνοντας όχι μόνο τα συναισθήματα αλλά και την ψυχική οδύνη που σχετίζεται με αυτά.

Η ενσυναίσθηση δεν είναι έκφραση καλοσύνης. Μπορεί κάποιος να δείχνει γενικά καλοσύνη προς τους άλλους, χωρίς όμως να κάνει την προσπάθεια να καταλάβει τα συναισθήματά τους. Η ενσυναίσθηση μπορεί να μας βοηθήσει να αιτιολογήσουμε όχι όμως και να δικαιολογήσουμε τις πράξεις των άλλων. Προσπαθώντας να βιώσουμε τα συναισθήματα του άλλου μπορούμε να καταλάβουμε πώς οδηγήθηκε σε συγκεκριμένες πράξεις. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να συμφωνήσουμε με αυτές τις πράξεις.

http://www.letsfamily.gr/el/articles