Tags

Όμορφη και λυγερή του Μίνωα η κόρη, ανέγγιχτη και καλοαναθρεμμένη! Τον Θησέα είδε και ερωτεύθηκε, που φονιάς του αδελφού της, του Μινώταυρου έπρεπε να γίνει! Μέσα στο Λαβύρινθο ψυχές, δεν γύριζαν πίσω! Μπερδεμένα τα όνειρα εκεί και άντε να τα ξεμπλέξουν! Θλιμμένη κόρη για μια αγάπη, καταδικασμένη στο αδιέξοδο! Κλαίει και οδύρεται η Αριάδνη, για τον ανεκπλήρωτο έρωτα της για τον Θησέα! Μα ένας έρωτας σχίζει βουνά και ανοίγει χαράδρες! Έναν μίτο έδωσε και έσωσε τον Θησέα, να βγει απ’ το αδιέξοδο, του Λαβύρινθου το χάος! Την Κρήτη άφησαν με μιας, φοβούμενοι για βεντέτα του Μινώταυρου την οργή και του Μίνωα το μένος! Μια νύχτα με ολόγιομο φεγγάρι, ο Θησέας έφυγε μακρυά από τη Αριάδνη! Εκείνη τη νύχτα σώπασαν, ακόμα και οι λύκοι! Διαολεμένες σιωπές, κρατημένοι οι λυγμοί της! Δεν το χώρεσε ο νους της, για το χαμένο έρωτα της! Μα ο Διόνυσος είδε την ομορφιά της και της σκούπισε το δάκρυ! Το χέρι του της έδωσε, στον Όλυμπο την πήγε! Τέσσερεις γιούς του έκανε, ευτυχισμένοι ζήσανε και αθάνατοι γινήκαν!

Βούλα Γκάντσιου Συλλογή 2014